Davut Doğan
“Bir ülkede kültür düzeyi ne kadar yüksekse faiz düzeyi o kadar düşük; kültür düzeyi ne kadar düşükse, faiz düzeyi o kadar yüksek olur!”
Sayfa 136Kitabı okudu
Davut Doğan
“Bu dünyadan sevdiklerinizi bırakıp gidebilirsiniz, ancak, bilgi ve tecrübelerinizi paylaşmadan gitmeye hakkınız yoktur!”
131Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İbrahim Bodur
“Sanat zevkiniz varsa, insanların daha rahat anlarsınız. Daha kolay empati yaparsınız. Sanat bir bakıma ortak dokunuşları hissetmektir. Sanattan nasibi olmayan, insanlarla hakiki manada diyalog kuramaz.
Ben bütün genç girişimcilere hayatlarında sanata ciddi bir yer açmalarını öneriyorum. Hem sanatla ilgilenin hem de sanatçılarla. Basit anlamda seyirci olmayın. Sanat seyredilmez, yaşanır!”
Sayfa 70Kitabı okudu
Dr.Anders Toss’nın İshak Alaton’a Tavsiyesi
“Senin hayatta çok zengin bir adam olacağını hissediyorum. Çok para sahibi olacaksın. Fakat dikkat et:
Eğer paranın sana verdiği hudutlarla düşüncelerini cesurca ifade edemeyecek bir noktaya gelirsen, o paranın hiçbir kıymeti yok, çünkü o zaman kendi parasına esir olmuş bir adamsındır. O para senin kendi hapishanen olur.”
Sayfa 62Kitabı okudu
Birikimin adı tutumluluktur.
Max Weber, örnek Protestan girişimcilerin temel vasıflarından birinin tutumluluk olduğunu söylüyordu. “İşten artmaz, dişten artar!” atasözü de Weber’i doğruluyordu. Gazeteci Yavuz Donat’ın 1980’lerdeki şu anısı, Vehbi Koç’un pahalı eşyaya bakışını (yeniyetme burjuvaların ise hesapsız müsrifliğini!) çok iyi belgeliyor:
“Japonya'dayız. Başbakan Özal'ın gezisinde... Otelin altında bir kuyumcu var. Özellikle inci satıyor. Heyet tekilerin bir bölümü kuyumcudalar. Kimi bir şey alıyor, kimi alana bakıyor. Bu sırada Vehbi Bey'le karşılaştım Kuyumcudakileri gösterip sordu:
-Ne yapıyorlar?
-İncilere bakıyorlar.
-Ucuz mu?
Birlikte yürüdük. Vitrindeki incilere, fiyat etiketlerine baktık. Rakamları Türk parasına çevirip söyledim... Hafif bir çığlık attı, avucunu ağzına götürerek:
-Abuuu! Bunlara bu kadar parayı kim verir? Amanın biz buradan gidelim... Haydi..
Uzaklaştık. Vehbi Bey'in servetinin yüzde birine, binde birine sahip olmayan pek çok kişi için o inciler pahalı görünmüyordu. Kuyumcuda belki yirmi, otuz tane Türk müşteri vardı. Ama Vehbi Bey için çok pahalıydı. Bunu kendisine anlattım. Güldü:
-Yok, yok, ben o kadar zengin değilim. Ben paranın nasıl kazanıldığını biliyorum. Ben onlar gibi harcayamam!”
Sayfa 27Kitabı okudu
