"Bu şiirim sana, üzülme anne, Burada ekmeği bölmekte varmış. Oğlun nasıl diye, sakın düşünme, Vatanın bağrını sevmekte varmış.
Burada, hep oğlun pişirir aşı, Kolaysa ayıkla, pirinçten taşı, Ne olur siliver, gözünden yaşı, Yuvadan uzakta, kalmakta varmış.
Botlarım delindi, üstleri kaldı, Yüzbaşım, Cavuştan ismimi aldı, Daha yazacaktım ama, sirenler çaldı, Burada rahatsız olmakta varmış.
Sözde baharaydı,benim düğnüm, Saymakla geçmiyor, sayılı günüm, Asker ocağında, yazılmış ölüm, Tezkere beklerken ölmekte varmış...."
Fatih Demir ~ Asker Ocağından Anneme