Anlayışın ötesindeki sevgi dedikleri bu işte: bu gurur, yanımızda getirdiğimiz, ameliyat odalarına taşıdığımız, inatla, kızgınlıkla, yeniden toprağa götürdüğümüz bu iğrenç çıplaklığımızı saklama isteğimiz.
Evet , akşam tek başıma ot bürümüş yokuş yollarda tökezleyecek olursam, şu dağdan daha terk edilmiş olmayacağım, sadece öyle hissedeceğim. Ama sanırım, o da geçecek.
Önce sevindim, çünkü bu, onun aslında bende olmayan bir şeyi bende bulmayı ümit ettiğini gösteriyor gibiydi ve onun bunu ümit etmesi, beni onun yanında dikkate değer kılıyordu.