Sabitlenmiş gönderi
Hiçbir şeyin artık eskisi gibi olmaması için Auschwitch'ten bu yana bunca emare birikmişken hâlâ felsefe yapıyor, şiir yazıyor olmak bir yana, yaşıyor olmak bile bir karabasan gibi kuşaktan kuşağa aktarılıyorsa ve hâlâ yaşıyorsak; direndiğimiz her yerde iktidarların kadir-i mutlaklığını dengelediğimizi, geri çekildiğimiz her yerde oyunu iktidarlara terk ettiğimizi fark ediyorsak; çıkışsız, ümitsiz, kısır döngüler içinde, giderek daha kötüye gidişi her an hissederek hâlâ yaşıyorsak; intihar etmiyor ve yaşıyorsak; hayatlarımızı iyi ve kötü, doğru ve yanlış gibi estetik, etik kategorilerle değil, kötünün kötüsü, yanlışın yanlışı gibi "alt" kategorilerle ifade ediyorsak; ve yaşadıklarımız ancak bir öfke yığını olarak içimizde birikirken, üstüne üstlük ayakta kalmamızı sevgilerimizden çok öfkelerimize borçlu olduğumuzu da fark ediyorsak... belki de tüm bu farkındalığımızdır yıkıcılığımıza etik ve estetik bir değer katabilen.
gökyüzü her zaman mavi kalacak,
papatyalar her zaman güzel kokacak,
ve ben, her zaman seni seveceğim...
jose saramago
Okur Takip Önerileri
İstanbul'un kendisi mi çok güzel, yoksa güzelleştiren mi sensin anlamak çok zor.
Eskiden sadece Amelie'ye benzetirdim. Şimdi izlediğim her filmin başrolü o.
Bir sabah sonu gelmez bir denize ulaştım:
Güneş içinden doğup içinden batıyordu.
"Her şey seni hatırlatıyor,
Basit ve sevilen
Günlük eşyaların...
Sanki onlar da benimle birlikte bekliyorlar,
Senin gelmeni, bende iz bırakacak olsa da son bir kez.
Her şey seni hatırlatıyor
En iyi dostlarımız bile.
Kah tavernada, kah sinemada.
Yalnız başıma okuyorum, göndermiş olduğun mektubu,
Hani daha bir kez bile öpüsmeden önce...
Tüm aşkımız dolduruyor odayı
Bir şarkı gibi, ikimizin birlikte söylediği
Yüzler ve sözler, ve çatırdayan düşler.
Gün agardiginda, gerçekleşecek olan ne.
Her şey seni hatırlatıyor,
Basit ve sevilen,
Günlük eşyaların..."