Neslihan ✯
@sidinesli
null
null
null
nul
18 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Bu ağıdı öldüğün için söylemiyorum
Sen ölmedin Rüveyda; at vuruldu; ben öldüm
Her hamlesi bir tabut şimdi bakışlarının
Yıkayıp kefenledin; mehtabına gömüldüm
144 syf.
·
Puan vermedi
·
187 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Kötü bir niyeti yoktu aslında, sakarlık işte.
Kalbimi kırdı gitti.
İKİNCİ MERAKLI SUAL
Bu iki ay zarfında heyecanlı bir vaziyet-i siyasiye karşısında bana hem alâkadar olduğum çok kardeşlerime kavî bir ihtimal ile ferah verecek bir teşebbüs etmek lâzımken, o vaziyete hiç ehemmiyet vermeyerek bilakis beni tazyik eden ehl-i dünyanın lehinde olarak bir fikirde bulundum. Bazı zatlar hayret içinde hayrette kaldılar. Dediler ki: "Sana işkence eden bu mübtedi' ve kısmen münafık baştaki insanların takip ettikleri siyaseti nasıl görüyorsun ki ilişmiyorsun?"
Verdiğim cevabın muhtasarı şudur ki: Bu zamanda ehl-i İslâm'ın en mühim tehlikesi, fen ve felsefeden gelen bir dalaletle kalplerin bozulması ve imanın zedelenmesidir. Bunun çare-i yegânesi: Nurdur, nur göstermektir ki kalpler ıslah olsun, imanlar kurtulsun.
Eğer siyaset topuzuyla hareket edilse, galebe çalınsa o kâfirler münafık derecesine iner. Münafık, kâfirden daha fenadır. Demek, topuz böyle bir zamanda kalbi ıslah etmez. O vakit küfür kalbe girer, saklanır; nifaka inkılab eder.
Hem nur hem topuz; ikisini, bu zamanda benim gibi bir aciz yapamaz. Onun için bütün kuvvetimle nura sarılmaya mecbur olduğumdan, siyaset topuzu ne şekilde olursa olsun bakmamak lazım geliyor.
Amma maddî cihadın muktezası ise o vazife şimdilik bizde değildir. Evet, ehline göre kâfirin veya mürtedin tecavüzatına set çekmek için topuz lâzımdır. Fakat iki elimiz var. Eğer yüz elimiz de olsa ancak nura kâfi gelir.
Topuzu tutacak elimiz yok!
Hasan-ı Basri hazretlerinde öyle bir Allah korkusu vardı ki, devamlı hüzünlü olur ve gözyaşı dökerdi. Bir gün Hasan-ı Basri hazretlerine "Neden hep korkudan bahsediyorsunuz?" diye sorduklarında şöyle cevap vermiştir: "Umduğuna nail olana kadar korkutan kimse, korkulan şeyin başına gelinceye kadar ümit veren kişiden daha hayırlıdır."
Işığın kırılması rengin varlığına sebep, insanın rengini bulması için kalbin kırıklığı gerek…
o ân, bir yaprak gibi savruldu gökte şiir
o ân, öldü acılar fânusunda bu şâir
Bırak da kurtarayım bu emânet sarayı
Yeter, intiharınla oyduğun yüreğimi
Umutsuz şarkılarla avutulduğum yeter
Göğsümde bir yanardağ kıvranıyor Rüveyda
Yaraları kapandıkça kanıyor Rüveyda
Suyum, unum, buğdayım. Herkesin başkasını konuştuğu bu aynalar pazarında, seni kimselere söylemeden öleceğim.
/ Şükrü Erbaş