Evcilleştirmeye çalıştığınız her sevginin, nefretinden doğacaksınız.
Bilginize.
Şiirimsi bir şey
Yaz yağmuru gibiydi o gün
Tasasız, endişesiz ve hafif
Seni gördüğüm gün
Kalmıştım nefessiz,
Dalmıştım derinlerine
Bir daha gelmeyeceksin muhtemelen
Yaz yağmuru gibi
Çok seyrek ve hızlı
Bakışınla delip geçişi
Beni uzun uzun inceleyişin
Ve son gülümseyişin
Yaz yağmuru gibi nadir gülümseyişin...
Sadece derinlerine dalmıştım
Kıpırdayamamış, konuşamamıştım
Yaz yağmuru gibi geçip gitmiş
Ardından bakakalmıştım
Küçümsenmiş İçtenlik
Aynalar pazar bir sosyal medya var elinizin altında. Buranın kuralı da değeri de bu. Günde bir milyon şiir, şiirimsi, vecize paylaşmazsanız, akşama kalmaz unutulursunuz.. Orada görünmezseniz dünyada bir hayatınız olmaz.
Eğer şiirle bağınızı buradan kuruyorsanız ölümünüz kutlu olsun! Dünya dolusu süprüntü sözle, basmakalıp duygularla, ortalama bir akılla edebiyat öğrenemezsiniz, edebiyat yapamazsınız. Nâzım, Dağlarca, Oktay Rifat, Melih Cevdet, Necatigil, Turgut Uyar, Cemal Süreya, Edip Cansever, Cahit Külebi, Can Yücel, Gülten Akın, Metin Altıok... okuyamazsınız, anlayamazsınız. Bir daha söylemiş olayım; şiir, insanların hayatında kitap olarak varsa vardır. İnsan belleğini üç-beş dakikaya indiren bir ortamda şiir kalıcı olabilir mi hiç?
Şiirimsi
Ruhumdaki sabır,kalbimdeki aşkla kurdum bu yolu
Senin gördüğün ağzımın kenarında duran dua
ben ayaklarımın altındaki toprağa, döktüğüm
gözyaşına inandım. Öyle uzun ki dünya
katlanmaya, kırılmaya, açılıp çarşaf olmaya.
Mümkündür yol yapmaya bir ömür, yol almaya yine de yolumdaki kederi kimse bilmesin büyüsün genişlesin dolansın ömrümü..kapısı kapalı gönül bahçemin ne içindeki çiçeği koparabilirim nede başkasına izin
Gecenin ürpertici rüzgarları,
Yağmurla tenime dokunurdu.
Sen olmadığında yanımda,
Yağmur tek kalmıyordu.
Yaşlarım örttü bedenimi,
Senin yerine sardı kalbimi.
Güneş açtı henüz çiselerken:
Göğü süsledi yedi renk birden.
Kalem tutmaz ellerim,
Mürekkep kan boyalı.
Kalbim döker kelimeleri,
Gözlerim yas aralıklı.
Ağlıyorlar tahminimce:
Göğümdeki yıldızlar.
Parlamak ağır geliverince,
Suya minnet etmeyen insan,
Sever mi kendini seveni?
Aşk ve acı
Boşa gitti duyguları.
Nefretten mi doğdu aşk,
Aşktan mı çoğaldı acı?
Söylesene Nefelibata;
Bulutlardan mı çoğaldı günün ışıkları?
Esen bu rüzgar,
Dokunur mu tenine?
Güneş'te açılan gözlerinin rengini:
Zor mudur görebilmek?
Göğümde parlayan güzel yıldız;
Duyur güzel sesini de,
Gecelerimde uyut
Beni dizlerinde.
Nihat Hatipoğlu insanlar arasında çok ünlüdür, çünkü fon müziği eşliğinde şiirimsi hikayeler satar... Cübbeli Ahmed ve Edip Yüksel'e gelince; biri komiktir, diğeri de tanınması için fonlanır. İhsan Şenocak ise devlet kurumu sayılır. Kabe İmamı Sudeys'in de sesi güzeldir...
Bu ümmetin ünlü olmayan ama Hakk terazisinde, ünlü olan bin adamdan daha ağır basan evlatları vardır. Adı sanı bilinmez, çoğunun bir mezarı bile yoktur. Bu ümmete yaptıkları fedakarlığı bir onlar bilir, bir de onları yaratan Rableri..
Bazıları ise onları, sadece kısa bir videodan veya küçük bir risaleden ibaret sanır. Oysaki bu kimseler, bir kitaptan çok daha fazlasına sahipler: bu kimselerin ders silsileleri, kitapları ve sohbetleri bu topluma kazandırılmalı... Okunup okutulmalı..