Keşke bir şiir okumuş, bir kedi sevmiş olsaydınız. Belki bu kadar kirletmezdiniz birbirinizi.
İstediğiniz kadar kendiniz olun. Yanlış anlaşılmadan başka nesiniz?
Eskiden her yerde uyuyabilirdim, dünyanın her yeri evimmiş gibi gelirdi. Şimdi kendi evimde bile misafir hissettirecek ne yaşattınız bana?
Okur Takip Önerileri
Çok tuhaftı ağlayamadım ama ruhum paramparça olmuştu.
Cesedim vurdu hasretin kıyısına.
Sayfa 28
Nöbet tutan askerlerden dinlerim
Sabrın son ezgilerini.
Sayfa 24
Gülüp eğlenmeliydim
Su gibi akmalıydım şu yaşımda
Oysa ağır ağır düşünüyorum geleceği
Kaç gecem daha böyle uykusuz geçecek
Beni felaketler değil düşünmek mahvedecek
İnsan kendi karanlığında boğulurken başkalarına nasıl ışık dağıtır?
Sana bu satırları bir hastanenin morgundan yazıyorum. La vie en rosa çalıyor. Beni terk ettiğini hatırlıyorum, bütün cesetler yas tutuyor.
İnsanların şu hastalıklı, çürümüş şehirlerinde ne yapıyorsun sen?
Fotoğrafçılar deklanşöre basmadan önce gülümseyin diyorlar. Gülümseyin ve örtün yaşadıklarınızı.
Bir kış sabretmişsin de tam çiçek açacakken dolu vurmuş gibi oluyor bazen hayat.
Özgür mü diyorsun kendine? Sana hükmeden düşünceni duymak isterim.
Bütün hayata karşı bir mide bulantısıyla uyandım. Yaşamak zorunda olmanın dehşeti yataktan benimle birlikte kalktı.
Her şey geçer, her şey unutulur. Kendini bir felaketin içinde kaybetmenin manası yoktur.
