Ya da zamanın zamansızlığını...
Artık akıp giden zamanın her anını hissedebiliyordu. İnsan âşık olduğunda zamanı öğreniyor diye düşündü.
Nefret ediyorum sizden! Tevazularınızın altına gizlediğiniz kibirden nefret ediyorum!
İnecekti, durdu. Bir zamanlar âşık olduğu adama baktı.
İçim de yaz kırıklıkları....
Demek ki ben mutsuzum
Tuhaf bir su içmişim de sanki içim görünüyor
Gözlerim buzdan
İçimde yaz kırıkları.
camdan kalbi binlerce parçaya ayrıldı. ...
Oysa ben hayatım boyunca hep bir şeylerden korkmuştum. Korkulacak bir şey yoksa kendime yeni korkular yaratmış, bu sefer onlardan korkmaya başlamıştım. Ve korktuğum her şey başıma gelmişti. Terk edilmekten korkmuştum, terk edilmiştim. İşsiz kalmaktan korkmuştum işsiz kalmıştım. Milyonda bir görülen hastalıklara yakalanmaktan korkmuştum, milyonda bir görülen hastalığa yakalanmıştım. Yalnız kalmaktan korkmuştum yalnız kalmıştım.
Benim karahindiba çiçeklerine yaptığım gibi Tanrı da bizim üzerimize nefesini üflemiş, hepimizi bambaşka yerlere, bambaşka hayatlara savurmuştu.
Hiç kimse sormamıştı sen ne istiyorsun diye. (Bütün büyüklerin canı cehenneme!)
Ücreti asgari sevgi, mesleği ev hanımlığı olan her kadının işyerine, mutfağa gitti.
İlk sayfada uyuya kalmak :)
“Ben de akşamları, yatmadan önce okuyorum bazen,” dedi, sonra gülümseyerek ekledi “ama çok yorgun oluyorum, birinci sayfada uyuyorum.”
Kesin olan bir şey daha vardır; aşıkken dünya daha hızlı döner.
