Ölü Adamın Sandığı
Dip. 23.18.32.15
Bazı şeyler bir ilkti
anlatmak için
Canavarıma yenildim
Tutku ve aşk
Bir deri bir kemik
Dalgalar geçiyor
"Evet, ilmektir boynumdaki ama ben kimsenin kölesi değilim...
Tam düşecekken tutunduğum tuğlayı kendime rabb bellemeyeceğim.
Beni sinesine sarmayan tabiattan rıza dilenmeyeceğim."
Yaşıyorum öylesine;
Sorma gülüm sorma
Bir garip haldeyim işte
Gitmeseydin diyorum gitmeseydin
Beni böyle bırakıp da yıkıp da
Sensiz kala kaldım ortalıkta
Tadı tuzu yok hayatın
Ortalık yangın yeri, ortalık toz duman
Umutlarım, sıfırın altında Erzurum
Gönlüm talan, gönlüm viran
Yaşıyorum öylesine
Yüreğin feryadını dile getir
Yanık türkülerde ara sevdaları
Evet, ilmektir boynumdaki ama ben
Kimsenin kölesi değilim
tarantula yazdılar diye göğsümdeki yaftaya
tarantulaymış benim adım diyecek değilim
tam düşecekken tutunduğum tuğlayı
kendime rabb bellemiyeceğim
razı değilim beni tanımayan tarihe
beni sinesine sarmayan
tabiattan rıza dilenmeyeceğim .
Abdurrahim Karakoç
Aşk Hikayesi
Başımdan bir kova sevda döküldü
Islanmadım, üşümedim, yandım oy!
İplik iplik damarlarım söküldü
Kurşun yemiş güvercine döndüm oy!
Yağmur yorgan oldu, döşek kar bana
Anladım ki kendi gönlüm dar bana
Alev dolu bardakları yâr bana
Sunuverdi içtim içtim kandım oy!
Sevgi ektim, naz biçmeye çalıştım
Ne zamana, ne kendime alıştım
Kırk senede yedi hasret bölüştüm
Yedi dünya bana düştü sandım oy!
Gönül şahinimi yordum gerçeğe
Sonsuzda yüzümü sürdüm gerçeğe
Teselliden kanat kırdım gerçeğe
Tecellinin sinesine kondum oy!
Yaraladı ufku ay, kan değdi bulutlara..
Davettir maveradan, mehtap düştü yollara,
Son yolcu uzaklara sessizliği sürükler,
Belli ki mecburdur, onu gölgesi itekler..
Çırpınır gibi yıldızlar, korkar bulutlardan,
Örtülür de yeryüzü çekilmezlerse diye,
Rüzgar üfledi dağlar yükselmiş başlarından,
İşareti yolcunun göklerdeki bilmece..
Süslenmiş harabeler münzevisini bekler,
İnzivası sonsuzdur tuzak kurmuş gölgeler,
Sahibi görünmeyen bir el sana gel eder,
İstikamet karanlık, öldü günler bu gece..
Yolcuda bir tereddüt, adımları yavaşlar..
Yollarda hep parıltı arzı bir telaş kaplar,
Yayılır sinesine, ayaklanır da dağlar,
Çözülür yıldızların bilmecesi bu gece..
Güneşler indi yere tutuştu sema nurdan,
Teslim oldu gölgeler sarılınca dört yandan,
Görebilmek mümkünmü iki gözün ardından,
Kapandı gözler artık gönül gördü bu gece..
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
Evet, ilmektir boynumdaki ama ben
kimsenin kölesi değilim
tarantula yazdılar diye göğsümdeki yaftaya
tarantulaymış benim adım diyecek değilim
tam düşecekken tutunduğum tuğlayı
kendime rabb bellemeyeceğim.
razı değilim beni tanımayan tarihe
beni sinesine sarmayan
tabiattan rıza dilenmeyeceğim.
İsmet Özel
Zula Mefhumuna Dair Kısa Bir Malumat
Zula öyle bir oyundur ki vücuduna vabeste olan kaffe-i keyfiyat denilebilirki bir membaı gibi Zula'nın göğsünden tüm alimane gençlerin sinesine cihedlen inkişaf eyliyor. Bu ne ulu bahtiyarlıktır efenim.
- İnançu Apa Yargan
“Evet, ilmektir boynumdaki ama ben
kimsenin kölesi değilim
tarantula yazdılar diye göğsümdeki yaftaya
tarantulaymış benim adım diyecek değilim
tam düşecekken tutunduğum tuğlayı
kendime rabb bellemeyeceğim
razı değilim beni tanımayan tarihe
beni sinesine sarmayan
tabiattan rıza dilenmeyeceğim.”
İsmet Özel
Kaleminden akan kan mıydı?
Mürekkep mi?
Nedir sütunlara sığdıramadığın?
Acizliğin kaç şehre hükümran oldu da yıkıldı gönlün?
Ey kalem, ey sînesine kor düşmüş levha!
Sûkuta ermenin vakti...
Mânâsını yitirdi tüm kelamlar.
İnzivaya sığınma vakti...
Kaleminden akan kan mıydı?
Mürekkep mi?
Nedir sütunlara sığdıramadığın?
Acizliğin kaç şehre hükümran oldu da yıkıldı gönlün?
Ey kalem,ey sînesine kor düşmüş levha!
Sûkuta ermenin vakti ..
Mânâsını yitirdi tüm kelamlar.
İnzivaya sığınma vakti...🍃