"Beni öldürmeyen her şey beni daha güçlü
kılar." Bu bir aptallıktı. En azından herkesin kullandığı çağdaş anlamı içinde. Her gün yaşanan acı insanı dayanıklı hale getirmezdi. Yıpratırdı.Kırılganlaştırırdı. Zayıflatırdı.
Yeniyetmeler sıkıntılarını
hafifletmek, boğulma duygusundan kurtulmak için kendilerini kesiyorlardı.
Bu sıkıntının dışarı atılması şarttı. Bunun için de bedenin kanaması gerekiyordu. Kesikler de bu sıkıntıyı, bu boğulma duygusunu dışarı atıyordu.
Hem oyalanma –psikolojik acının yerini fiziksel acı alıyordu– hem de yatışmaydı. Yara, psişik zehri bedenin dışına akıtıyormuş gibi hissediliyordu...
Suçluların suç işlerken tekrarladıkları tipik yöntemler. Örneğin kestiği parmağı alıkoymak, duvara kanla yazı yazmak vb. Katilin psikolojisi hakkında ayrıntılı ipuçları verir.
İnsan ruhu , dayanıklılığının sınanmasıyla tabaklanan bir deri değildi. Duyarlı, nazik, içli bir zardı. Bir şok anında yaralanır, örselenir ve bunun izlerini hep taşırdı.
“ Beni öldürmeyen her şey beni daha güçlü kılar” Bu bir aptallıktı. En azından herkesin kullandığı çağdaş anlamı içinde. Her gün yaşanan acı insanı dayanıklı hale getirmezdi. Yıpratırdı. Kırılganlaştırırdı. Zayıflatırdı…