Mutlu olup olmadığını kimse bilmiyordu, belki kendi bile bilmiyordu.
Sayfa 23
"Değer, yaşamak her şeye değer," dediler karıncalar.
"Ölüm umutsuzluktur, oysa ki en kötü yaşamda bile her gün umut güneş çiçeği gibi açar."
Sayfa 36
Okur Takip Önerileri
"Zaten bütün yaratıklar görselerdi, duysalardı savaşı, bütün yaratıklar duyabilselerdi savaş çığlıklarını bu dünyada savaş olmazdı. Savaşın iğrençliği bilinmeyen bir şeydir de... Savaşın kötülüğü saklanan bir şeydir de, yaratıklar onun için kabul edebiliyorlar savaşı."
Sayfa 14
"Bir gün senin gibi her şeyi bilmek istiyorum."
"Ben her şeyi bilmiyorum, tatlım" dedi. "Ve bilmek de istemiyorum. Bunun pek hoş olacağını düşünmüyorum. Bilgi elbette çok önemli çünkü bildiklerimiz bizim aletlerimizdir ve iyi aletler olmadan hayatta kalmak zor.
Ancak bilgi aynı zamanda bir tür ölümdür. Bir soru, içinde yaşayan tüm evrenin potansiyelini barındırır."
Sayfa 217
Ağacın dibine bakır rengi, ufak silindir biçimli bir şeyler dökülmüştü.
Kabuğunun altında tuhaf resimler saklanan tuhaf bir ağacın, tuhaf fındıkları olabileceğini düşünmüştü.
Fakat Anna, ölü bedenler arasında fişekleri gördüğünde onların fındık kabuğu olmadığını anlamıştı.
Hala cebinde taşıdığı fişeği karın içine attı.
Artık silahların ne işe yaradığını biliyordu.
Sayfa 92
Uzun süre karanlık olan gecelerde Anna güneşin bir daha doğmayacağından korkardı.
Sayfa 87
Sokaklarda üniformalılar, bağıran insanlar, köpekler, korku ve silah sesleri vardı. Bir adam konuşmayı seviyorsa kızı da bir gün "savaş" kelimesinin yüksek sesle söylendiğini duyacaktır. "Savaş" her dilde ağır bir kelimedir.
Sayfa 15