“Bir perde çıktı plastikten; üzerinde silik görüntüler...Kanlı canlı hareketli yaşayan gülen ve ıstırap çeken güçlü yaratıklardan kaçıyorlar ve evlerine sığınarak çorap reklamlarının arasına sıkışan hapisane kaçkını gölgeleri seyrediyorlar.”
“İnsan,kendisi gibi olanlara merhamet eder mi hiç?Dilenciler ya da soylu kişilerle doldurmalıyız sahneyi.Çünkü insan ya düşkünlere acır,ya da yüce varlıkları kıskanır.”
Ceza çekmenin insanı arındırıp temizleyen bir yanı vardı.İnsanın hakkaniyetli bir Tanrı’ya ettiği dua “Günahlarımızı bağışla,” değil de “Yaptığımız kötülükler için bizi cezalandır,” olmalıydı.
İnsan egosunu basit,değişmez,güvenilir ve tek boyutlu bir şey olarak algılayan insanların sığ psikolojisine hayret ediyordu.Ona göre insan,sayısız yaşama ve sayısız hissiyata sahip,şekilden şekile giren karmaşık bir canlıydı.