Kimsenin kalbi kırılmasın diye uğraştığından en çok kendini kırıyor insan ve dönüp baktığında aslında kendinden başkası yok etrafında... İnsan yalnız doğar ve yalnız yaşar, yalnızlık öğrenilecek bir şey değil ama öğretilen bir şey.
Sayfa 210Kitabı okudu
Gökyüzü herkese mavi ama herkes bakamıyor işte o gökyüzüne... Mavi güzel renk, annemin gözlerinde saklı bir kısmı.
Neden her şarkının içine giriyorsun?
Hayat, hayatımızda olan insanlara rağmen yalnız olduğumuzu anladığımız anda başlar.
İnsan unutmak istediklerini değil,
hayatının ona unutturduklarını unutur.
Bir süre düşünme ve onu olduğu gibi kabul et. Ya oluruna bırak ya onu bırak. Onu bırakma, yeniden sevmek çok yorucu... Vaktin olursa kendine iyi bak.
Bütünleşiyoruz hayatla, ayrılıyoruz kendimizden, tutsak kalıyoruz biraz.
Hangi şarkının çaldığı önemli değil, senden bana gelsin yeter.
"Karşındaki seni çözene kadar varsın, çözüldükten sonrası hep bir sıradanlık."
Bazıları verdiğin değeri anlamaz hepsi bu.
Kaybetmek en çok onların hakkı işte...
Bir şeyin asıl değerini kaybettiğinde anlarsın.
Hayat hep bir koşuşturmaca; zaman zaman heyecan veren, zaman zaman bezdiren usandıran... Bazen açık bir çay çok işe yarıyor. İstemsiz bir rahatlayış sağlarken belki de geride kalan her şeyin üzerine içiliyor. Uzun uzun cümleler kurmak gerekmiyor her zaman.
O bile bilmesin, onu ne kadar sevdiğini.
Onu benim kadar sevdin mi ya da onları mı demeliyim? Sahi ya? Gitmiştin sen dimi?
...
Ne çok soru bıraktın arkanda...
Hoşça kal mı demeliyim şimdi?
Çık aklımdan, kime döndüysen yüzünü, ona söyle artık sahte sözünü...
Ben sevmedim senden sonra ve bizim şarkımız dediğin şarkıları hiç dinlemedim.