İlk olarak 
Bütün Güzel Çocuklar Şüpheli kitabını okumuştum. Onda çok sevdiğim, ilginç bulduğum yerler olmuştu. Ama bu kitabı o kadar sevemedim. Bağlantılar müphemdi. Müphem olması o kadar sorun olmazdı aslında eğer daha iyi bir çerçeveye oturtulsaydı. Sanki hepsi uyanıp rüya günlüğüne yazılan sayıklamalar gibiydi.
Zaten kısacık, küçücük bir kitap. Ben ilk okuduğum kitabıyla beklentiyi biraz yükselttiğim için bunda düştü sanırım. Birkaç saate tüm imgeler yok olur. Yine de çok tatlı, hızlı bir okumaydı. Ara ara atarlıaşık2013'e bağladı ama o kadar tatlı ki oralarda da güldüm.
"Yıkılmayacak kadar yalnızım... "
Birbirinden kopuk dizelerin yer aldığı farklı bir şiir kitabıydı. Tam duyguya girecekken, o hissi yakalayacakken birden etkinin kesilmesi kopukluk katmış. Ani başkaldırıların olması okuru anlaşılmaz bir duruma düşürüyor sanırım.
Biliyorum ki şiir yazmak anlamdan başlar anlamda sonlanır ve biliyorum ki Umay Umay bu derin olguyu gerçekleştirebilen bir yazar..
Eminim her cümlesinin anlamı çok büyük. Hayatından, yaşantısından yola çıkarak okumak gerekiyor..
