Həddən çox şey bilirik bu dünyada.
Boş şeydi! Unudulacaq hamısı!
Unutduqlarımız yenidən, yeni başdan
sudan, torpaqdan, dağdan, daşdan
çıxırmıştək görünəcək bizə hər dönədə,
ən solğun çiçəklər
ən işıqlı ulduzları sevəcək yenə də.
Vaqif Bayatlı Odər
Nə cızmasan, nə qara.
Kədərə salam verib keçirəm sətirlərə,
Hərdən gizlin gizlin yazıram sənə,
Qoxunu tapmaq üçün baş çəkirəm parfumlərə, ətirlərə,
Güldükcə daha da batıram qəhərə.
Səhərə qədər şeirləşdiyimiz gecələrin bilmədik qədrini,
Öz eşqimizlə tikdik eşqin qəbrini,
Sınadım sənsizliyin səbrini, yıxdım ayrılığın səddini,
Ama nə fayda? Oğurlaşmışdı biriləri qəlbini.
Hərdən həvəssiz gəzirəm küçələri,
Buralarda əqrəblər durğun, çiçəklər solğun,
Gecələri sübh edib açıram səhərləri,
Yorulduğumu bilməyəcək qədər yorğun ruhum.
İnsan xəstəlikdən ölmür bəzən,
İnsan ən çox darıxmaqdan ölür bəzən,
Sən də bəzən gəl,
Danışaq içək, boş küçələri doldurub gəzək,
Bilirəm yoxsa gecələrdən bezənsən.
Dedilər ölsə ölümünə gedərsən?
Yoxsa sən də ölümünə sevərsən?
Dedim ölsə nəfəslərimi göndərərəm
Onu təkcə nəfəsimlə dirildə bilərsən.
Ən çox sevdiklərimdən...
Sevgi sevgiylə,
Dərd dərdlə unudulur...
Unudulacaq bütün sevdalar,
Unudulacaq bütün nəğmələr,
Unudulacaq unudulmaz hər nə var,
Ancaq təkcə mən səni
yenidən sevməkçün hər bahar
“Solğun çiçəklər”- Cəfər Cabbarlı
Gül dövrəsini tikanlar bürüdüyü bir halda, bülbül ona yanaşa bilərmi?
"Suyu qaçmış hovuza
Bənzəyir dəniz indi,
Solğun yerlərdə qalır
Saldığın hər iz indi,
Toy günü yarı ölmüş
Gəlinlərə bənzəyir
Ağ paltarlı buludlar....
Sən gələndə
Çiçəklər açılardı,
Sən gələndə
Daşlar da gül açardı,
Sən gələndə
kədər məndən qaçardı...
Gündüzlərin səması
Nədənsə indi bumbuz,
Gecələr başım üstə
Nə ay yanır , nə ulduz,
Nədənsə bu xoş baharda
Sarı yarpaqlar açır
Söykəndiyim ağaclar..."
Vaqif Səmədoğlu