5 - Teşrinievvel - 1915:
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Beş dakika sonra hastaneden çıkıyorum. Son not. Bu odada başkaları inleyecekler. Onları şimdiden gayet iyi tanıyorum. Üstümden çıkarıp yatağa attığım ropdöşambır içinde, ebediyen aynı insan bulunacak: Hasta.
Annem, Mithat Bey ve arkadaşım içeri girdiler:
“Haydi...”