Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Umarım Mantıklı Bir Açıklaman Vardır Tanrım.
Uzay, insan, yaşam ve tanrıyla bilinçli olarak tanıştığımdan beri koca evrende hiçbir zaman yalnız olduğumuza inanmadım, inanamadım. Birilerinin , "uzaylıların", başka gezegenlerde yaşıyor olması inancındansa, sonsuz karanlığın içinde yalnız olduğumuza inanmak daha korkutucuydu belkide benim için.
.
Tanrıların arabaları ile Eric Von
"Yorgunluk bir hâl değil, kanıksanmış bir hırka bazen.
Zihin ve ruh ise mayi;
Okunduğu aklın, görüldüğü gözün şekline bürünen.
Hep düşsel çıkmazlara tabi şehirler,
Her hikâye başı birkaç eşik engel.
Atlanmalı.
Bu yüzdendir yattığımız uykuların dizleri yaralı,
Rüyalar derinden iç kanamalı.
Kaybı sorgusuz,
Sualleri gayb,
Cevapları ise ipin ucunda asılı."
Didem, bir kadın.
Didem'in şiiri de kadın.
Şiiri mutfak, şiiri anne, şiiri yeni yıkanmış çamaşır kokuyor.
Şiiri ruhu, şiiri duyguyu, şiiri zihnin kıvraklığını yansıtıyor.
Didem hüznün eşiği ile dalga geçiyor ısrarlı bir şekilde.
Okurken bize bir gülümseme, esas kızın esasiyetini sorgulamalar kalıyor.
Aklımızdaki hüzünleri çitileyip, karşı ruhun çamaşır ipine asmak için bahaneler üretiyor.
Kelimelerin bam tellerine basıyor, birbirine bağlıyor, şiir yapıyor.
Okurken bize "bir lalenin sesini" özlemek düşüyor.
