Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Uzun zamandır okumak istediğim ve elime çok büyük heyecanla aldığım bir kitaptı Yüzyıllık Yalnızlık, hakkındaki binlerce kötü yoruma kulak asmamayı başardım ve sonunda bitirdim. Evet; benim de tıkandığım, olayları anlayamadığım, bu Aureliano hangisiydi acaba dediğim yerler oldu ama yarım bırakmayı asla düşünmedim bu kitabı. Çünkü defalarca
"Soyun atası ağaca bağlanır, sonuncusunu da karıncalar yer."
Kitabın son sayfalarında yer alan bu cümle kitabı genel olarak özetleyen bir cümle aslında.
Çılgınlıklarından ağaca bağlanan José Arcadio Buendia ile başlayan ve doğuduğu gün karıncaların parça parça ettiği domuz kuyruklu Aureliano ile biten bir soy ağacının hikayesidir Yüzyıllık Yalnızlık. Bu kitapta uzun uzun ömürler, ölüp ölüp dirilenler, domuz kuyruklu bebekler, geleceği önceden sezenler, uçarak cennete gidenler ve daha birçok olağanüstü durumlar yer alıyor. Ama bu olağanüstülükler Marquez'in kendi kitabını tanıtırken söylediği gibi keyifle ve bu durumlara hiç şaşırılmadan okunuyor. Kitap birkaç nesli anlattığı için biraz karışık olabilir bu yüzden büyük bir dikkatle ve kafa karışıklığı hissedildiği anda kitabın başında yer alan soy ağacından yardım alınarak okunmalı. Kitabın sonu kitaba yaraşır şekilde bitmiş bu yüzden sonunu ekstra beğendiğimi söylemeliyim.
(Eleştireceğim ve beni rahatsız eden yanı, kitabın çarpık ilişkilere çok fazla yer vermesi.)
Kitabın ilk kısımlarında her şey iyi gidiyordu ama ilerledikçe devreler yanmaya başladı. :) Soy ağacı, dallanıp budaklandıkça karışmaya başladı. İsim kalmamış gibi hep aynı ve benzeri isimleri kullanmış yazar, demeyeceğim çünkü kitabın sonlarına doğru neden böyle bir yol izlediğini anlıyoruz. Arcadio'nun soyundan gelenlere Arcadio ismini verirken Aureliano'nun soyundan gelenlere de Aureliano ismini vermiş yazarımız. Zaten kitabın sonunda "Soyun atası ağaca bağlanır, sonuncusunu da karıncalar yer." diyerek laneti özetlemiş.
Uzun uzun içerikten bahsetmeyeceğim çünkü o büyüyü bozmak istemiyorum.
Bu kitabı öneririm ama ensest ilişkiler yumağına değil de kitabın vermek istediği mesaja odaklanarak okumanızı öneririm.
"Soyun atası ağaca bağlanır, sonuncusunu da karıncalar yer." Koca kitap tek cümle. İlk sayfadakı soyağacının neden olduğunu sonraki sayfalarda anlıyoruz. Bir ailenin yüzyılı. Dikkatle okunması gerekiyor. Ve okunmaya değer bir kitap.
Yüzyıllık Yalnızlık... Kitabın ismi o kadar büyük ki okumaya korkuyordum. En çok yarım bırakılan kitaplardan olması bu korkumu daha da büyütüyordu. Korkuma meydan okuyup kitabı okumaya başladım. Her yirmi sayfada bir bambaşka bir psikolojiye bürünmüş karakterleri izlerken, olaylara tanık olup, bahsi geçen soyut yalnızlığa dost olurken yoruldum.
Öncelikle bitmememesi için çok direndiğim ilk kitap. Söylenenlerin aksine kitapta bulunan karakterler karışık değil. Çünkü yazar kişileri o kadar güzel betimliyor ki size, siz kimin kim olduğunu, yazarın kimden bahsettiğini çok güzel anlayabiliyorsunuz. Sadece dikkatinizi kitaba vermeniz gerekiyor. Ben soy ağacına bakma gereği duymadım hiç.
Kitabın konusu aslında çok fazla, tek bir konu üzerinde durmamış. Fakat bütün konular ve olaylar karakterleri ile bağlantılı. İçeriğinden bahsetmek istemiyorum.
Beni şaşırtan asıl sayfa kitabın 459. sayfası yani sondan 2. sayfa. Orda aynen şöyle diyor Malquíades:
"Soyun atası ağaca bağlanır, sonuncusunu da karıncalar yer."
Kulağa çok muazzam etki yaratan bir cümle gibi gelmiyor, değil de. Ama asıl sır, kitabı okuduğunuzda sizde bırakacağı etki bence hissedilmeye değer.
Benim için muhteşem bir kitaptı.
İyi okumalar...