sümeyye kip
@ssumeyyekipp
öğrenci
lisans
Kayseri
277 okur puanı
Mart 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsan zihni olanları kendi bakış açısına göre kaydeder. Dünyada gerçekleşen ve resmi kayıtlara geçen olayların doğruluğu konusunda neden kişiye göre değişebilen fikirlere, duygulara, düşüncelere ve değer yargılarına göre şekillenmiş olabilecek görgü tanığı ifadelerine güveniyoruz? İnsanlar görmek istedikleri şeyi görürler; her zaman gerçekleri görmezler.
Onu bu yüzden seviyordum; deliydi, sorumsuzdu ama ahlaklıydı. Ahlak her insanda olan bir özellik değildir.
Çoğumuz aradıkları şeyi yüzümüzden belli ederiz. Yediğimiz yiyeceklerle, onları yeme şeklimiz ile, giyim tarzımızla, duruşumuzla, kelime seçimimizle iç dünyamızı yansıtırız. Kendimizi büyük ya da küçük milyonlarca yolla anlatırız. Ancak insanlar kendilerini anlatmaya o kadar odaklanırlar, kendi iç seslerinin ritmini dinlemeye o kadar alışırlar ki çoğu, başkalarının farkına bile varmaz. Fakat psikopatların iç dünyaları yoktur; onların duyguları, korkuları, pişmanlıkları, bağları yoktur. Psikopatların sadece arzuları ve ne olursa olsun arzularına ulaşma hırsları vardır. Bu nedenle seçtikleri kurbana bütün dikkatleriyle odaklanırlar; öğrenirler, sorgularlar, planlarlar ve tüketirler.
Okur Takip Önerileri
Her çift bir ilişkiye birbirlerine aşık olarak başlar. Bir ilişkinin doğasını belirleyen şey nasıl sonuçlandığıdır.
Biliyorum, yetişkinlerin çocukça davranması çok üzücü ve çok sorumsuzca, ama çoğumuz çocukluktan çok uzakta değiliz. Pek çoğumuz çok yavaş olgunlaşıyoruz.
Duygularımı gizlemek konusunda artık profesyonel olmuştum. Onları derinlere gömmüştüm; onca pisliğin arasından yüzeye çıkmanın bir yolunu bulmalarını kimse istemezdi doğrusu. İnsanlar çok önyargılıydı; kendilerini haklı çıkarmak için diğerlerini hemen harcayıveriyorlardı. bu "kanı bozuk" olgusu da toplumun diğer milyonlarca bağnazlığından biriydi. Bir insanın kötü olarak doğduğu, umutsuz vaka olduğu ve ölmesinin yeğlendiği bu düşünce sistemine karşı olmak için bir sürü sebebim vardı.
Görüyorsunuz ya, ben sırları olan bir insanım. Onları içimde bir yerlerde bir yerlerde gizli bir kutuda tutuyor ve herkesten koruyorum. O gizli kutuyu ben bile açmıyorum. Kasabadaki psikoloğum dışında neredeyse hiç kimse kim olduğumu ver geçmişimde nelerin gizli olduğunu bilmiyor. Bunun böyle devam etmesi için elimden geleni yaparım. Utanç etrafıma sardığım kalın bir pelerin gibi. İçindeki karanlıkta yapayalnızım, ama en azından güvendeyim.
Tabii ki zihin gizemlidir, özellikle de bir çocuğun zihni.
Av kurbanı kendi ölümünde suç ortağı mıdır? Bir avcının güzelliği, erdemi, hatta ölümcül doğası bizi biraz da olsa baştan çıkarmaz mı? Onun gözlerine baktığımızda bizi heyecanlandıran, ikna eden hatta hipnotize eden bir şeyler görmez miyiz? Evet, bence tehlike bir şekilde bizleri baştan çıkarıyor. Kim uçurumun kenarında durup aşağı baktığında akımdan kendisini kendisini boşluğa bırakarak ölmeyi hayal etmez ki? Bu hayal bize sadece dehşet vermez; ayrıca heyecan da verir.
Her karar bilinçli ve bilinçsiz nedenlerle desteklenir. İçgüdü dediğimiz şeyler aslında geçmiş deneyimlerimizin, derinlerde sakladığımız umutlarımızın, korkularımızın ve arzularımızın oluşturduğu karmaşık mozaiklerdir, ama o duygu, o sersemletici ve coşkulu, evet, içimizden gelir.
Fakir insanlar iki yakalarını bir araya getirebilmek için saatlerce ağır işler yaparak daha büyük bir ekonomiyi ite kaka yürütürken, bazılarımız aptallık bulutunun üstünde uçuyor ve bize bir şeyler verilmesini bekliyorduk. Ya da bu sadece benim kuşkucu yaklaşımımdı.
Uzun süre boyunca hiçbir şeyiniz olmayınca, bir şeyi kaybetmenin neden olduğu dehşet hissini unutuyorsunuz.
-Ruby, gelecek neye benziyor? Gözümde canlandıramıyorum. Sürekli deniyorum ama bir türlü hayal edemiyorum. Jude bir tufanın ardından görünen açık bir yola benzediğini söylerdi hep.
-Renkli görüyorum ben. Altın rengi ve kızıla çalan koyu bir mavi görüyorum. Tıpkı ufuktaki kızıllık gibi. Gün batımı gibi. Ya da gün doğumu… Hangisi olduğunu tahmin etmeni bekleyen bir gökyüzü gibi.
Sayfa 308Kitabı okudu
Occam’ın Usturası: Birkaç tahminde bulunursun ve kolaylıkla ulaştığın sonuç genellikle doğru çıkar.
Sayfa 298Kitabı okudu
Sesimi duyurmak için bağırmak zorunda kalmıştım. Radyo ayağımın dibindeydi ama nedense onu kapatmaya hakkım yokmuş gibi gelmişti. İnsan müziğin sesini onu bir kalkan gibi her şeyden ve herkesten korusun diye bu kadar çok açardı.
Sayfa 287Kitabı okudu