acılarım sayesinde çok güçlendim, öyle ağlayıp durmuyorum; üzüntüm çok, ağlama isteğim de kocaman ama artık bunları düşünmeyeceğim, elimden geldiğince neşeli bir hayat sürmeye karar verdim.
ölümün bile dönüp bakmadığı bir hayat senin artık.
biz cehennemden payımıza düşeni aldık. cennette bile çok uzun süreli yer işgal etmek haksızlık diye düşündük ve cehennemi bulmak için yola çıktık.
Okur Takip Önerileri
ölüm, hepimiz senin için yaşıyoruz.
ben kendini daima yenmeye mecbur olanım.
hiç kimse kendisinden ilerisini göremez, kişi başkasında ancak bizzat kendisinin de olduğu kadarını görür; başkasını kendi öz zekâsına göre kavrar, anlar.
bizler hiçbir şeyiz, aradığımız ise her şeydir.
gerçi bir dolandırıcının başkan seçildiği dünyada her şey mümkündü herhalde.
bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
bir mıknatıs tutkusunda ufuk
acıyoncam, çocuğum, bozkır çiçeği
ki ben bulurum seni monna rosa, incir kuşlarının bakışlarında.
hiçbir yere tutunmadan, hiçbir yerde köklenmeden, akan suyun üzerinden kayar gibi yaşıyordum ve bu soğuklukta ölü, cesedimsi bir yan olduğunu gayet iyi biliyordum; gerçi henüz çürümenin kötü kokan soluğu hissedilmiyordu, ama umarsız bir donukluk, acımasız, soğuk bir duygusuzluk yerleşmiş, yani bedensel anlamda gerçek ölümün ve çürümenin dışarıdan da görüldüğü aşamanın eşiğine gelmiştim.
ibrahim, gönlümü put sanıp da kıran kim
ölüm güç bir şeydir, ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır. ölümün son iyiliği bir daha ölmemek.
bir zamanlar kayıptım ama artık bulundum.
hassas bir ruh, bütün kaba şeylerin düşmanıdır.
billy insanları seviyordu, onları belirli bir mesafede tutmayı da seviyordu.