Ev deyince hepimizin aklına farklı şeyler gelir. Bir çatı altında toplanmak, birine ev olmak, bir eve ait olmak, dört duvar arasında sıkışmak... İnsanın evinin dört duvardan ziyade kendini ait hissettiği yer olduğunu anlatmış kitap. Yaşadığımız bu süreçte birçok insanın yuvasını ve ait hissettiği yeri kaybetmiş olması gerçek manada evsiz kalması içimizi yaktı geçti her anlamda. Yorumlayacak veya bir şeyler yazacak güç bulamadık hiçbirimiz. İçimizde yaşadıklarımızı ne yazık ki tarif edemedik.
Kitabı böyle bir süreçte okumam belki de bu kadar derinden etkiledi beni. Nermin Yıldırım dili ve anlatımı bakımından çok sevdiğim bir yazar, gayet akıcı ve keyifliydi kitabın dili. Altını çizdiğim birçok cümle ve kendime dersler çıkardığım güzel bir romandı. Çok tavsiyemdir.