İçinde debelendiğimiz bu hız kültüründe, bize dayatılan pozitiflik çağrısı ve sürekli ilerlemenin damarlarımıza şırınga edilmesi, aslında bizi “kişisel gelişim talebimiz var”mış yanılgısına itiyor.
Bu yüzden çok satan raflarından düşmeyen kitapların konsepti umumiyetle kişisel gelişime irca edilen hayat dersleri (!) içerikli hezeyanlar oluyor.
Brinkmann, bu eserinde, bu kişisel gelişim furyasına itiraz sesi yükseltiyor. Kendisini, bu curcunanın tam karşısına konumluyor. Onları, kendi silahlarıyla vurmak adına 7 adımlı bir strateji izleyerek, onların tavsiyelerinin tam tersinin neden mantıklı olduğunu izah ediyor.
Stoacı felsefenin pratik uygulamalarına çokça dem vuran yazar, şükran duyduğu bu düşünceye kitabın sonunda bir de bölüm açmış. Bu düşünce hakkında kuşbakışı bilgi sahibi olmak için ideal.
Bu kişisel gelişim hengamesine bir taş atmanın, okur olarak benim nazarımda değerli olduğunu ifade etmek istiyorum. Umarım ki, bu istismara karşı itiraz sedaları yükselir...
