Tüm kararlar, yalnızca
mevcut duruma göre alınmalıdır. Geleceği
düşünmek ve bir ders çıkaramıyorsak, geçmişi
unutmak gerekir.
Bir karardan vazgeçilmesi gerektiğinde,insanlar, çoğu zaman kötü sonuçları abartıp uç
noktalara çekerler.
İnsanlar bazen gerçeği bir kenara bırakma
pahasına düşüncelerinin tutarlı olmasına
çabalarlar.
İnsanlar olguları
dikkate almazlar –en yoğun izlenim bırakan ya
da akıllarına ilk gelen şeylere göre davranırlar.
Bruno Bettelheim, bir kararı güçlendirmenin uç bir biçiminden bahsetmiştir. Nazi toplama kamplarında tutsakların bazıları kendilerini Naziler’le özdeşleştirmişlerdir. Naziler’in korkunç değerlerini kabul etmiş, Gestapo üniformaları giymiş ve taklidi, tutsak arkadaşlarına işkence edilmesine yardımcı olma noktasına dek götürmüşlerdir. Bu tutsaklar muhtemelen direnme umutlarını hepten kaybetmişlerdi. Bu nedenle tamamen boyun eğmeye karar verdiler ve kararlarının doğruluğuna dair inançlarını artırma çabalarını, Naziler’in değerlerini kabul etmeye dek vardırmışlardır.
İnsanların, elde etmedikleri ya da edemedikleri şeylere dair kanaatleri kötüleşme eğilimindedir. Bu eğilim hepimizce gayet iyi bilinir ve “koruk üzüm vakası” olarak özetlenir.