İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur.
Sayfa 43Kitabı okudu
Galip insanlar için iyi ve merhametli olmak en kolay ve şık bir jesttir.
Sayfa 132Kitabı okudu
Kendi etinden ve kalbinden bir parça demek olan bir insanı ümit ve şerefin mezarı demek olan bir hapishanede bırakmıştı.
Sayfa 115Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
160 syf.
·
Puan vermedi
Fazla ümitsiz olanlar fazla hastalara benzerdi.
Sayfa 111Kitabı okudu
300 syf.
·
Puan vermedi
Duygusal mı diyeceksiniz bana? Antisosyal? Ağaçları insanlara tercih etmemem gerektiğini mi söyleyeceksiniz? Bu ağaca ve insana göre değişir bence?
Sayfa 276Kitabı okudu
Tüm bu telaş! Birazcık para için sonu gelmez çırpınışlar. Otobüslerin, bombaların, radyoların, telefon zillerinin bir türlü dinmeyen sesleri. Paramparça olmuş sinirler, kemiklerimizin içinde, iliğin olması gereken yerde boşluklar.
Sayfa 216Kitabı okudu
Ne olacağını bile bilmiyoruz, ama yaklaştığının farkındayız. Belki bir savaş, belki ekonomik bir durgunluk - kötü bir şeyler olacağı dışında hiçbir şey bilmiyoruz. Ne yöne gidersek gidelim, tepetaklak bir gidiş bu.
Sayfa 215Kitabı okudu
Makineli tüfekleri ateşlemeyi bırakın! Her neyin peşindeyseniz, bırakın! Sakinleşin, nefesinizi toplayın, bırakın damarlarınızda bir parça huzur aksın. Faydasız. Yapmıyoruz bunu. Aynı lanet aptallıkları yapıp duruyoruz.
Sayfa 212Kitabı okudu
Neden hepimiz böyle lanet ahmaklarız diye düşündüm. İnsanlar zamanlarını böyle budalalıklara harcamak yerine neden dönüpte etraflarına bakmazlar?
Sayfa 211Kitabı okudu
Kendimizi çeşitli şekillerde kapatırız. Kelimeler bu işe yarar. Kimbilir kaç kez aslında heyecandan dizlerimiz titrerken havadan sudan konuştuk? Kelimeler dünyayı uzaklaştırır. Bizi korurlar. Boş sohbetler sayesinde kimse içimizi göremez.
İnsanlar nasıl olduğumu sorunca "İyiyim, " diyorum. İyi değilsem ve ısrar ederlerse, "Yok, gerçekten, iyiyim," diyorum. Yüzümün sözlerimi yalanladığını görseler bile onlara iyi olduğumu söyledikten sonra beni sıkıştırmalarının anlamı kalmıyor. Sözcükler insanları dışlıyor.
Ama ne yazık ki, sadece benimle konuşabilmişti... Dünyanın en çaresiz çocuklarına en büyük hayalleri kurduran, umut denilen o doğal felaketten nefret ediyorum!
Belki de bir insan aslında beyni durduğunda ölüyordur, artık yeni bir fikri kabul edecek gücü kalmadığında.
Sayfa 205Kitabı okudu