Paneloux'un vaazını da deftere aktarmıştı, ancak şu yorumla: "Bu sevimli coşkuyu anlıyorum. Felaketlerin başlangıcında ve bunlar son bulduğunda hep biraz söz sanatı yapılır. Birinci durumda henüz alışkanlıklar kaybolmamıştır, ikinci durumdaysa geri gelmiştir. Asıl felaket sırasında gerçeğe alışılır, yani sessizliğe. Bekleyelim."
Sayfa 121
Canım Tarrou...
Benim sizin gözünüzdeki gerçekliğim, sizin bana verdiğiniz biçimden ibaret, ama bu yalnızca sizin gerçekliğiniz, benimki değil; diğer yandan sizin benim gözümdeki gerçekliğiniz, benim size verdiğim biçimden ibaret, ama bu yalnızca benim gerçekliğim, sizinki değil; ve benim için tek gerçeklik ise, benim kendime verdiğim biçimden ibaret.
Varlığımızı kanıtlamak için başkalarına ihtiyaç duyarız ama başkaları sadece varlığımızı kısıtlar. Hapsolmuşuz bu döngüde. Bu yüzden "cehennem başkalarıdır".