Ahh livaneli dogmatik uykumdan uyandırdın benii.. Koca bir boşluk.. Boşluk içinde duyulan hiçlik duygusu.. Koskoca 300 sayfalık geçen olay örgüsünün sadece bir hiçliktan ibaret olması. Şizofrenik bir ahenkle bütünleşmesi.. Kalan 10 sayfanın koca 300 sayfanın realitenin vücut bulmuş hali.. Ahh livaneli, hayatımıza, varoluşumuza yüklediğimiz hiçbir kavramla bağdaşmıyor. Dediğin gibi " İnsan soyu zayıf, kırılgan, ölümlü, her türlü hastalığa, kazaya, acıya açık ama kendini avutarak yaşıyor, bunları unutuyor." Kendimizi koca bir hiçliğin içinde zerre kadar olan bir varlığın uğruna avutarak yaşıyoruz..
