Kısacık bir kitap olmasına rağmen kasvetli havasından ve çok da akıcı olmamasından dolayı kitabı ara vere vere okudum. Bu tarz kitapları aralıksız okumak benim gibiler için bir eziyet gibi geliyor çünkü sıkılmaya başladığım zaman kitabın içine giremiyorum oysa kitabın ruhunu hissetmeden okumanın ne anlamı var?
Bir idam mahkumunun son günü kesinlikle okunması gereken çok güzel yerlere değinmiş ve empati kurmanıza yardımcı olan bir kitap. Şahsen ben idamı her şekilde destekleyen biriydim (bazı suçlar için hâlâ öyle) fakat kitabı okuduktan sonra idamla ilgili çoğu düşüncem değişti. Suçlunun gözünden olaylara ve hissiyata bakmak, küçücük kızının onu unutması hemde daha idam edilmeden. Ana karakterimiz ve küçük kızının buluşturulduğu bölümde gerçekten içim burkuldu, küçük kızının onu unutup 'baba' demek yerine 'bayım' demesi ne büyük acı.
Kitap hakkında çok fazla birşey demek istemiyorum sadece gidin alın ve okuyun. Pişman olmayacaksınız.