“Kalınca bir ip var, sonsuzluğa uzanan; üzeri düğümlerle dolu olan.
Bir düğüm çözülüveriyor içinden,
Hangisine dokundurursak gözlerimizi.
Hayat, zaten yamalar evreni.
Düğümlere farklı bir iğneden dokunulunca,
Bozuluveriyor anlam parçacıkları.
Hayat denen tragedyanın üzerinde...
Zorluyoruz bazen kendimizi bazı düğümleri çözmeye, etki etmemesine karşın.
Yakıp yıkarak düğüm atmış kimileri,
Özgürlüğe prangalar vurarak atmış kimisi.
Hayat denen tragedyanın üzerinde...
Fırlamış binbir çeşit algıdan onca düğümler,
Artık dopdolu halde yerindeler.
Anlaşılmıyor, hangisi doğru ya da yanlış yerde.
Duyguların binbir çeşidi o kalın ipi boyuyor renklere
Hayat denen tragedyanın üzerinde...”
~Gerbera.