Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
irem
irem
@tanculpan
güneş ölüydü ve bilmiyordu hiç kimse yüreklerimizden uçan üzgün güvercinin inanç olduğunu.
open.spotify.com/user/beanladdy?...
7 Mayıs
136 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Ha gayret, son yüz sayfa, bitir de kurtul şu kitaptan! Bak o kadar ilerlemişsin... Son doksan... Son seksen... Son yetmiş..." derken kendime, altmış sayfa kala bırakıverdim kitabı. Devam etmeyi düşünmüyorum çünkü eminim ki bu kitabın bana hiçbir katkısı olmayacak. Zeynep Selvili Çarmıklı Hanımefendi kendi anılarından oluşan bir kitap kaleme almak istemiş ancak ehem bir kişilik olmadığından anılarını "kişisel gelişim kitabı" adı altında pazarlamaya karar vermiş. Kitapta yer alan bir avuç tavsiye de işe yarar olsaydı hiç değilse, her kişisel gelişim kitabı birbirinin kopyası mı olur? Öyle vallahi.
Dürüst olayım, sonlara doğru bir elli sayfayı atlamış olabilirim. Vicdan azabı çekmedim, üzülmedim. Şayet o sayfaları okumuş olsaydım o zaman tek bir cümlesini dahi anlamadığım kısımları okuyarak kaybettiğim zamana üzülürdüm.
Dünya Savaşı Z kitabı, filminden, söylenenlere göre, bambaşka bir işleyişi ele alıyor. Filmi izlemedim ancak tek bir kişi
(Bu yazı biraz Kızıl Veba kitabını, biraz "genel anlamda" kıyamet sonrası alt türünü, biraz da benim Jack London serüvenimi konu alıyor.)
Jack London, kendisinden köşe bucak kaçtığım yazarların başında gelirdi. Kitapçıların rafları arasında dolaşırken adını gördüğüm yerde, "Yine mi bu adam!" der, başka yöne dönerdim yüzümü.
Okur Takip Önerileri
Anlamıyor Musunuz Madam, Bu Şiir Değil, Katiyen!
Güncel şiirleri pek takip etmem esasen, eski şairlerin şiirlerini okurum edebi hazza varabilmek için. Ne doğru ediyormuşum. Bu şiirler ne, şiir sanatı bu mudur? Kimsenin bilmediği enteresan kelimeler kullanınca şiirde, şiirin bütünüyle anlamsal bir ilişkisi olmamasına rağmen, daha mı marjinal oluyorsunuz? Kim olduğunu bilmediğimiz bir kişiye, "madam", "bayım" diye seslenişlerinizin de suyu çıkmadı mı, neden moda ettiniz bunu? Kafiyesiz yazmak değil mevzu, ilgisiz kelimeleri tek bir satırda sıralamak mıdır sanat? O hâlde ben de bir şairim, buyurun yazdığım şiir:
(havalı gözüksün diye fransızca başlık)
pamuk atlet kırmızı burun düğmesi kopuk ceket
karnı aç çocuk, yemek, yemek, yemek
ıslak zemin, zemin ıslak! çamur toprak
ızgara kaput ve tampon, dikiz aynası kırık
urfa güzel bir şehirdir
Nasıl buldunuz şiirimi? Sadece Şiir dergisinin gelecek ayki sayısına bu şiirle başvuruda bulunmayı düşünüyorum. Ne de olsa şiirde aradıkları şey kalite değil kulağa değişik gelmesi ve yazandan başka kimsenin şiirde anlatılanı anlamaması.
Dergide bazı güzel şiirler de vardı, sözüm tüm dergi "şairlerine" değil. Ancak derginin yüzde doksanlık bir kısmı ne yazık ki şiir değildi. Sadece Şiir, gerçekten bir şiir dergisi olmak istiyorsa eğer, dergiye alınan şiirlerde daha seçici olmalı.
Dizisi varmış, izlemedim ancak konusunu duyduğum kadarıyla merak etmiştim, kitabını okumayı tercih ettim. İncelemeye başlamadan şunu belirteyim, benim okuduğum kitap, Everest Yayınlarına ait olmakla beraber eski bir basımdı, iki yüz değil yüz seksen bir sayfaydı. Bu basımı 1000Kitap'ta mevcut değil.
İncelemem buradan itibaren spoiler
Bu zamana kadar hiç merak etmemiştim bu ünlü kitabı. Çok sevdiğim bir arkadaşımın kitaplığında görünce dedim ki, bu kadar çok adından bahsettiren bu kitap, ne anlatıyor olabilir? Ödünç alıp okudum ve aslında tahmin ettiğim gibi oldu, beğenmedim. Hiç profesyonelce yazılmış bir kitap değildi, edebi bir haz asla alamadım. Bana göre yazarın dili çok basit, çok ucuzdu laf yerindeyse. Klasik bir genç kurgusu diyebilirim, bir wattpad kitabından bu kitabı ayıran çok bir şey yok (Konu bakımından değil, üslup bakımından karşılaştırarak bu kanıya varıyorum. Konusunun da güzel işlendiğini düşünmüyorum gerçi) ve bir kez daha kalabalık kesimin zevklerine güvenmemem gerektiğini görmüş oldum. Hemen hemen hiç yanıltmıyorlar.
Ayrıca, anne frank'ın evinde geçen sahne çok, çok saygısızca ve utanç vericiydi. Bu sahnenin savunulma şeklininse "ama bu çocuklar kanserli ve ölecek, anne frank da ölmüştü zaten, güzel bir bağ kurulmuş" olmasını kabul edemiyorum.
Bir çocuk kitabının altından böyle anlamlar çıkarabileceğimizi düşünmezdim ama Alma ve Yedi Canavar, psikolojik rahatsızlıkları (anksiyete, depresyon gibi, adına tam olarak ne demeliyim, bilmiyorum) oldukça basitleştirilmiş ve masallaştırılmış bir şekilde okuyucunun önüne sunuyor. Eğer hayatınızda zor dönemlerden geçmişseniz, ki her insan geçmiştir, siz de Alma'da kendinizden bir parça göreceksiniz.
Sayfa başına düşen sözcük sayısı az, çocuk kitaplarının klasiğidir, içerisindeki yazılara kıyasla sayfa sayısı fazla. Böyle düşününce fiyatı da pahalı, dolayısıyla bir kütüphaneden temin edilip okunmasını öneriyorum. Ödünç alınmasına bile gerek yok, birkaç saat içerisinde bitirilebilecek bir kitap.
Buna benzer bir öykü fikri benim de aklımda vardı, ben yazamadan Iria G. Parente yazıvermiş. Ne diyeyim, biz de farklı fikirlerin arayışına çıkarız madem.
Yaşasın Vatan!
Kendisi de bir Osmanlıcı olan Namık Kemal, Osmanlıcılık akımını bu eserinin her yerine serpiştirmiş. Bazı sahnelerde milliyetçi damarım kabarsa da Osmanlıcılık görüşünü savunmamam nedeniyle (Ki böyle bir devlet kalmadığı için bu görüşü savunmanın da bir anlamı yok, o yüzden biz bu görüşü günümüzün "Türkiyeli" görüşüne benzetebiliriz) "Biz Osmanlı'yız!" kısımlarının üstünü çizip değiştirmek istedim: "Biz Türk'üz!"
Eser güzel ama fazla kısa. Ben uzun uzadıya okurdum daha, çok da zevk aldırdım okurken. Canlı olarak seyredebilmek de isterdim.
Bu eser, zamanında yarattığı etkiyle halkı galeyana getirmesinden ötürü yasaklanmış ve Namık Kemal'in de Mağusa'ya sürgüne yollanmasına sebebiyet vermiş. O günden bu güne pek bir şey değişmemiş, hâlâ beğenmedikleri düşünceleri yasaklama haddini kendilerinde gören insanlar var, hem de yüksek makamlarda, değil mi? Dünyadaki olup biten her şey onların lehine olmalı, başka türlü onları hoşnut edemezsiniz.
Herkesin okumasını içtenlikle tavsiye ederim
ve yaşasın vatan,
yaşasın millet.
Alice Harikalar Diyarında masalına hep ayrı bir ilgi duyardım. Gerek Disney animasyonu olsun, filmi olsun, gerek American McGee'ninki gibi varyasyonları olsun, Alice'in yeri bende hep ayrıydı ancak hiçbir zaman masalını okumamıştım.
Bu romanın, bir çocuğun yetişkinlerin yaşamına adapte olamamasını anlattığı gibi bir sürü sembolik
Mehmet Rauf'un kalemini çok beğendim, su gibi akıp gidiyor. Eylül'ün konusu diğer Türk Klasikleri ile benzer, sıradışı bir şey anlatmıyor ama bence kelime seçimleriyle, cümleyi kuruş biçimiyle öne çıkıyor. Elde tutulur şeylerin anlatılmadığı sayfalarda bile sıkılmıyorsunuz, o kadar hafif ve kendini okutan bir anlatımı var ki, bu kitap
İçimi paramparça eden bir kitap. Özellikle sonlarına doğru, Anne'ın savaşın biteceğine dair umudu ve inancı arttıkça benim içim gitti. Yürek huzursuzluğuyla bitirdim okumayı. Olacakları bilmek her şeyden çok daha can yakıcıydı. Ben okumakta bu kadar zorlanıyorsam küçük bir çocuk için tüm bunları yaşamak zorunda kalmak ne kadar zordur tahmin bile edemiyorum. Özellikle de olumlu kalmaya çalışarak, Anne'ın yaptığı gibi.
Günlüğün 13-14 yaşlarındaki bir çocuğun elinden çıktığına inanmak çok güç. Yaşına göre o kadar olgun fikirli biri ki Anne, büyüseydi bize nasıl eserler bırakırdı diye düşünmeden edemiyorum. Ne yazık ki bunu hiçbir zaman bilemeyeceğiz.
Herkese okumasını önerdiğim bir kitap, Anne Frank'ın Hatıra Defteri, yalnız okumadan önce düzgün bir ruh hali içerisinde olduğunuza emin olun. Benim gibi hassas biriyseniz içiniz fena olabilir kitabı bitirdikten sonra.
Dev gibi, kocaman bir ayı olması onun suçu değildi ki!
Verdiği mesaj çok güzel, sayfaların arasındaki resimler de insanı çok iyi, çok sıcak hissettiren türden.
İçerisinde yaşadığımız toplumdan ayrıştığımız birçok nokta, diğerleri pek mantıklı bulmasa da bizim yapmayı sevdiğimiz birçok şey var. George'un da ayı kardeşlerinin yaşadığı hayatta gözü yok, o çok başka şeylerle ilgileniyor, hayata daha derin anlamlar yüklüyor. Kitap okumak istiyor ama okumayı bilmiyor. Okumayı öğrenmesi için şehre inmesi gerekiyor. İnsanların yanına, ait olmadığı yere. George bir insan değil, şehre ait değil ve bu pekala anlaşılıyor ama sıradan bir ayı hayatı da yaşamak istemiyor. Bu noktada öykü biraz daha derinleşebilirdi ama hedef kitle çok daha küçük bir yaş aralığı, bu yüzden kitabın da kısa tutulması gerekiyordu sanırım.
Şeyh Sadi Şirazi: 13.Yüzyılın En Büyük Kadın Düşmanı
Kitabın içerisinde gerçekten güzel öğütler de var evet ama ben neden iki puan verdim? Nedeni çok açık aslında, açıklamaya gerek kalmadan birkaç alıntıyı sizlerle paylaşacağım bu incelemede. Bu alıntıları okuduktan sonra eminim siz de bu kitabın sekiz puan ortalamaya sahip olmasına şaşıracaksınız. Emin olun ki ben de şaşkınım.
Buyurun o
Ben küçükken biri vermişti bu kitabı bana. O zamanlar okuduğumda ne hissettiğimi hatırlamıyorum. Geçenlerde kolilerin arasında bulunca yeniden okumak istedim ve birkaç şiir dışında çok da beğenmedim. Daha önce bu şiirlere çok benzer başka şiirler gördüm ya da ben yıllar önce de bu kitabı okuduğum için anımsama yaşıyorum, bilmiyorum. İçerisindeki şiirleri de bir çocuk kitabına asla uygun bulmadım. Bu kitapta bulunan bir şiiri alıntı olarak paylaştım, güzel bulduğum belki üç şiirden biriydi ama bir çocuğun kesinlikle okumasını istemezdim.
Ne yazık ki çocuk kitabı olduğunu bilmeden alıp okuduğum için aradığımı bulamadığım bir kitap oldu. Yaşı henüz küçük olan kardeşimin ileride okuması için saklayacağım. Bunun dışında Kız Kulesi efsanesi olarak bildiğim efsanenin aslında Mersin'deki Kız Kalesi'ne ait olduğunu, ayrıca Antalya şehrimizde Yanartaş adında sürekli altından ateş çıkan kayalıklar olduğunu da bu kitapla öğrendim. Eminim daha küçük yaşta okusaydım daha çok şaşırıp, merak ederek okuyacağım bir kitap olurdu.
Kitapta Yunan Mitolojisine çok yer verilmişti, ben daha çok Türk efsanelerini okumak, öğrenmek isterdim oysa ki.
Minik bir tavsiye: Bir kitabı almadan önce o kitap hakkında daha çok bilgi edinin, hedef kitlesini bilin ya da en azından açıklamasını okuyun. Benim yaptığımı yapmayın.
Ortalamanın altında bir kitap. Çoğu insanın zaten bildiği şeyleri tekrar ediyor. Öğütleriyle nereye varmaya çalıştığı da belli değil, sanki canı sıkıldıkça yazmış, o an aklına gelen şeylerden bahsetmiş gibi bir havası var.
Örnek tercih listeleri kısmında sözel bölümler arasında sadece bir bölüme yer verilmiş, sayısal bölümler ise üç dört sayfa.
Son sayfada bazı önemli insanların hayat hikayelerine yer verilmiş, o kısımlar biraz ilgi çekiciydi.
Kitap hakkında sevdiğim şey, insanları üniversite sınavında derece yapmak, şirket sahibi olmak, sonsuza kadar hatırlanacak efsane bir insan olmak zorunda hissettirmemesiydi. Kimse ceo olmak zorunda değil, herkesin hayali bu değil. Herkes neyi seviyorsa onu yapmalı, mutlu olacaklarını bildikleri işte çalışmalı. En iyi üniversitelerin en iyi bölümlerinde okumak mutlu ve huzurlu bir hayatın tek yolu değil. Lütfen insanlara böyle olması gerekiyormuş gibi hissettirmeyi bırakın. Bırakın da insanlar diledikleri hayatı yaşamaktan çekinmesinler.
Okumamın üzerinden bir yıl geçmiş olsa da hâlâ üzerimdeki etkisini sürdüren bir kitap. Okurken kendimi Orta Çağ Avrupası'nda, hiç gitmediğim İrlanda'nın yeşil ovalarında, Kilkenny ahalisiyle beraber pagan kutlamaları yaparken buldum. Beni kendi içerisinde kelimenin tam anlatıyla yaşatabilen bir kitap oldu.
Kitap basit bir şekilde, engizisyonun ve cadı avlarının revaçta olduğu bir dönemde, kilise tarafından baskı altında tutulan, din değiştirmeye zorlanan pagan bir topluluğu ve onların lideri konumunda olan Alyce Kyteler'ın hikayesini anlatıyor. Feminizmle de yoğrulan bu kitapta insanların (özellikle de din adamlarının) dinleri, kadınları baskı altında tutabilmek için kullandığını da görüyoruz. Ana karakterimiz Alyce ise tüm bunlara rağmen dönemine göre oldukça güçlü bir kadın profili çiziyor. Alyce Kyteler, 1300lü yıllarda gerçekten yaşamış bir kişilik. Kitabın yazarı Robin Morgan da bu kadının hayatını araştırmış ve kendi hayal gücüyle harmanlayarak karşımıza bu kitabı çıkartmış, oldukça da başarılı olmuş.
Bu kitabı okuyup beğenenlerin 2020 yapımı Kurtuluş Ayini (Akelarre) filmini de beğeneceklerini düşünüyorum.
Bu kitabı okumadıysanız ise kesinlikle okumanızı öneriyorum.
Kitabı okumadıysanız bu inceleme sizin için spoiler içerebilir.
Nice ölüp giden mesleklerden bir tanesidir kuş satıcılığı. Çocuklar tarafından toplanıp kafeslere tıkılan kuşlar meydanlarda sevap kazanma adına satın alınıp gökyüzüne salınırmış. Zaman ilerledikçe meslek eski önemini kaybetmeye, çocuklar iş yapamamaya başlar olmuş. Pratikte pek bir
Adını altın harflerle yazdıran insanlar çok mu üstündü bizden? Üstünlükleri, kendilerine olan inançlarında mıydı, yoksa yaratılışlarında mı? Özümüzde hepimiz aynıysak, nedir bizi farklı kılan?
İnanmak başarmanın yarısıdır sözünden hareketle bir kitap yazılsaydı, o kitap bu kitap olurdu. Kişisel gelişim alanında çok kitap okumuş biri değilim. Bu belki ikinci, belki üçüncü kişisel gelişim kitabıdır okuduğum. Bu yüzden detaylıca eleştiremeyeceğim ya da türdeşleriyle kıyaslayamayacağım. Bu kitap okuduğum süre boyunca beni tatmin ve motive etti. Toplum olarak eksiklerimizi, hatalarımızı yüzümüze vurdukça üzüldüm; bunu değiştirmenin elimizde olduğunu hatırladıkça umutlandım. İçerisinde bulunan örneklerle, kendi yolumuzu bulabilmemiz için verilmiş tavsiyelerle, her bölümün sonunda iki farklı insanın (biri sağlıksız, diğeri sağlıklı) hayatlarını yaşayayışının kıyaslanmasıyla çok güzel bir kitaptı. Başarılı insanların neden başarılı olduklarını, bizim kendi yolumuzda başarılı olmamız için ne yapmamız gerektiğini, nasıl doğuştan birer lider olduğumuzu anlatan bir kitap, "Mümkün".
Okumanızı kesinlikle tavsiye ediyorum.
Boşa Harcanmış Bir Potansiyel
Bu kitaptan ve arkasındaki fikirden çok daha fazlasını beklerdim. İlk kitap gibi bu kitap da beklentilerimin yarısını bile karşılayamadı. Ben de kitapta dikkatimi çeken bazı sorunlara değinmek istiyorum. Kitabı okumayanlar için spoiler içerebilir. Ayrıca bu eleştiriyi kitabı bitirdikten iki ay sonra yazdığımı belirtmekte fayda var, unuttuğum ya da
