Sevdiklerimizin ayağının tökezlemesini, kucağımıza düşecekler diye isteriz!
Sayfa 191Kitabı okudu
İstenen ve beklenen.
Birlikte yaşamaya başladılar. Evi, kitaplar, dergiler, eski plaklar, fotoğraflar, defterler, kalemler, yastıklar, örtüler, abajurlar, sürahiler, mumlar, çiçekler ve yaşlılığa giden yolda bir biçimde herkesin elinin değdiği başka nesnelerle doldurdular. Birlikte yemek pişirdiler, temizlik yaptılar. Rana, Can’ın kıyafetlerini, iç çamaşırlarını ve çoraplarını kendisi seçmeye başladı. Can, Rana’nın ailesiyle olan ilişkisinde ona kol kanat gerdi. Rana heyecanlı heyecanlı yeni oyun tasarılarını, seyrettiği filmleri, okuduğu kitapları anlattı. Can, güzel bir kitaptan, bir filmden söz ettiğindeyse, bütün o kitapları, filmleri takıp takıştırmak sürüp sürüştürmek istiyormuş da bundan mahrum kalmış gibi üzgün üzgün baktı Rana. Can onun imkânsız bir olgunluğun peşinden koştuğunu yakalamak için her atılışında elinin boş kaldığını anladı. Rana’yı bir de bunun için seviyordu.
Sayfa 189Kitabı okudu
Ve bir el edebiyat sesi duyuldu Bıçakçı’dan!
Sen ya da ben, birimiz gökyüzünün kapağını kaldırsak, diğerimiz yağmur ya da güneş döker aşağıya çünkü çok güzel seviyoruz birbirimizi.
Sayfa 189Kitabı okudu
Aslında bugünden söz ederken şikâyet etmemek mümkün mü? Bugün herkes biraz fazla yaşlı, biraz fazla kenara savrulmuş hissetmiyor mu kendini? [...] Sevgili hep eski sevgili artık... Bugün hepimiz bir natürmorta bakıyoruz, birkaç elma, birkaç portakal, masa örtüsünün kıvrımları ve birkaç hatıra.
Sayfa 178Kitabı okudu
Düzenli bir hayatın, sürekliliğin insanın nerelerine çöküp biriktiğini bilecek, bundan bunalacak kadar uzun bir süre ailesinin dizinin dibinde yaşamıştı. En önce âşıkların kavradığı o romantik hakikati, asıl tehlikeli eylemin gitmek değil kalmak olduğunu anlayacak kadar uzun bir süre.
Sayfa 175Kitabı okudu
Uçmak için kanatlara yere inmek için kendimizle ince alaya ihtiyacımız var.
Sayfa 171Kitabı okudu
Gün gelecek devran dönecek, gün gelecek devran dönecek. Bu zorbalığı durdurmak için bugün yapabileceğimiz bir şey olmadığının itirafı. Gelecek güzel günleri bekliyoruz, sadece bekliyoruz. Oysa bu asitli günler her şeyi eritiyor.
Sayfa 115Kitabı okudu
Âşık olduklarını söyleyemem ama hiç durmadan sevişiyorlar. Ölümün, felaketin kıyısına geldikleri için ellerinde hayata dair, insan olmaya dair kalan tek şey sevişmekmiş gibi ya da sanki sevişmeseler onlar da hastalanacaklarmış gibi. Çok mu duyarsızlar yoksa fazla mı duyarlılar? Sevişerek boş mu vermiş oluyorlar yaşanan acılara yoksa ölülerin yasını mı tutuyorlar? Bu seyrettiğimiz ahlaki bir çöküntü mü yoksa ahlak aslında bedenler hazdan yorgun düştüğünde mi kendini gösterir? Arzularımızı tatmin ettikten sonra mı ahlaktan söz etmeye başlamalıyız?
Sayfa 86Kitabı okudu
Şimdiki zamanda hep bir şeyler eksik kalıyor. Yaşantılar, duygular eksiksiz olmuşsa geçmişte olmuştur ve gelecekte eksiksiz olsun diye hayal kurarız, ümit ederiz. Şimdiki zaman eksikliğin zamanıdır.
Sayfa 142Kitabı okudu
Bu adam yemek tarifi yazsın, yine okurum.
Artık bir bilgeden en samimi beklentim şu benim: Üstünü başını parçalayarak delirmesi ve ufka doğru hızlı, sonsuz bir koşu koparması. Böyle bir dünyada yaşıyoruz çünkü.
Sayfa 42Kitabı okudu