Türk Milleti denilen şu vatan evlâdı altı kısımdır.
Birinci kısmı, ehl-i salahat ve takvadır.
İkinci kısmı, musibetzede ve hastalar taifesidir.
Üçüncü kısmı, ihtiyarlar sınıfıdır.
Dördüncü kısmı, çocuklar taifesidir.
Beşinci kısmı, fakirler ve zaîfler taifesidir.
Altıncı kısmı, gençlerdir.
Acaba bütün evvelki beş taife Türk değiller mi?
Hamiyet-i milliyeden hisseleri yok mu?
Acaba altıncı taifeye sarhoşcasına bir keyf vermek yolunda, o beş taifeyi incitmek, keyfini kaçırmak, tesellilerini kırmak; hamiyet-i milliye midir, yoksa o millete düşmanlık mıdır?
"Elhükmü lil'ekser" sırrınca, eksere zarar dokunduran düşmandır; dost değildir!
Senden soruyorum: Birinci kısım olan ehl-i iman ve ehl-i takvanın en büyük menfaati, firenk-meşrebane bir medeniyette midir?
Yoksa hakaik-i imaniyenin nurlarıyla saadet-i ebediyeyi düşünüp, müştak ve âşık oldukları tarîk-i hakta sülûk etmek ve hakikî teselli bulmakta mıdır?
İkinci Ders
ﻭَﺍُﺯْﻟِﻔَﺖِ ﺍﻟْﺠَﻨَّﺔُ ﻟِﻠْﻤُﺘَّﻘِﻴﻦَ ٭ ﻭَﺑُﺮِّﺯَﺕِ ﺍﻟْﺠَﺤِﻴﻢُ ﻟِﻠْﻐَﺎﻭِﻳﻦَ
Ey insan-ı gafil! Ey dünya için dinini ihmal eden! Şu temsilî bir hikâyeyi dinle. Tâ dinsiz dünyanın hakikatını göresin.
Eski zamanda iki kardeş vardı. Bu iki kardeş seyahata çıktılar. Gitgide tâ yol ikileşti. O iki yolun başında bir adamı gördüler. O adam onlara
Sayfa 13 - Zehra yayınları
Tarîk-i ilme sarıl, odur saâdet tacı
İltifat etme sakın, cehil ölümden acı
Sayfa 230 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Târîk-i Saadet
Her kim hayat-ı fâniyeyi esas maksad yapsa, zahiren bir Cennet içinde olsa da manen cehennemdedir ve her kim hayat-ı bâkiyeye ciddî müteveccih ise, saadet-i dâreyne mazhardır. Dünyası ne kadar fena ve sıkıntılı olsa da; Dünyasını, Cennet'in intizar salonu hükmünde gördüğü için hoş görür, tahammül eder, sabır içinde şükreder...
