Hachiko… bir öğrencimin okuyup hocam okumadıysanız ısrarla okuyun diye verdiği ve benimde sürekli ertelediğim, sıra beklemekte olan, okunmayı da bekleyen hachiko… bir saat gibi kısa bir sürede bitti kitap, kısa ve öz. Sanırım uzun zamandır bu denli duygulanmamıştım, içimde tarifi zor bir umutsuzluğun umudu var ya da umudun umutsuzluğu… beklemenin en saf, en güzel, en merhametli, en vicdanlı ve dilsiz hali diyebilirim. Bir insandan kolay kolay görülemeyecek bir vefa. Sevgi gördüğü sahibini şartlar ne olursa olsun bekleyen, bu uğurda ölen patili bir dostun hikayesi. Tokyo’da yaşanmış gerçek bir olaydan esinlenerek yazılmış hatta filmlere konu olmuş bu hikayenin yaş farketmeksizin okunması gerektiğini düşündüğüm kitaplardan.
