GÖZLERİN GÖZLERİMDE
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm aydınlığım, ipek böceğim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansız, o kuytu gözlerini.
Ümit Yaşar Oğuzcan
okuduğunuz bölüm, yaptığınız iş ne olursa olsun, mayanızda güzel ahlak yoksa, edepten nasip alamamışsanız olduğunuz konumun hiçbir önemi yok. insanlar sizi ahlakınıza, huyunuza göre ya iyi ya da kötü olarak anarlar.
Okur Takip Önerileri
dibi bilirim.
dibi öptüğüm dudaklarından, hala kanayan dizlerimden bilirim.
dudaklarının kıyısının uçurumum olmasından bilirim,
oradan düştüğümden bilirim.
dibi en iyi ben bilirim hatta.
sen şimdi bu yaşadığımıza aşk diyorsun.
yanılıyorsun.
çünkü ben aşkı da bilirim.
ve en çok dibi.
aşk seni korkutur.
dibi boylamak seni korkutur.
ben korkmam, ben oraya gittim.
ben orda savaştım.
eğer bu yaşadığımız aşksa birbirimize zarar vermemeliyiz.
birbirimizi kanatmamalıyız, eğer bu yaşadığımız aşksa.
yani sevgilim,
aşkı bilirim ve dibi de.
buna aşk diyemeyiz
Şu eski Fransız şarkısının dediği gibi; l’amour est l’enfant de la libert, “sevgi özgürlüğün çocuğudur.” O, asla zorbalığın çocuğu olamaz.
"..bu dünyaya tahammül edemiyorum.Söylesene ,nasıl yaşayacağız biz?Kötülüğe,alçaklığa,sahteliğe bulaşmadan nasıl yaşayacağız..çocukları ağlatmadan,insanların umutlarını çalmadan ...Yoksulları ezmeden nasıl yaşayacağız söylesene..."
Sen gittin ben kalmadım eskisi gibi
Keşke beraber terk etseydik beni
Ben her zaman senin için burada olacağım aramızda aklına gelebilecek her türlü felaket yaşanabilir incinmiş ve kötü hissetmiş olabilirim ancak ben korkunç bir enkaz altında dahi kalsam gözünden düşecek tek damla için her daim seninle kalırım sana uzak görünebilirim ama inan ki herkesten daha da yakındayım kendini hiçbir zaman yalnız hissetme bir tanem ve sakın bu çivisi çıkmış dünyada bir başımayım deme ne olur gülümse senin kalbin bu asrın dengi değil... 
Yeraltından Notlar 
Fyodor Dostoyevski
"Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık...
Ve zehir - zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık..."
Hasretinden Prangalar Eskittim 
Ahmed Arif
Kaldırımları dahi böyle çiğnemez insanlar, benim bildiğim gülleri böyle kurutmazlar. Sahi benden ne istedin bu kadar?
Sus, kimseler duymasın,
Duymasın, ölürüm ha.
Aymışam yarı gece,
Seni bulmuşam sonra.
Seni, kaburgamın altın parçası.
Seni, dişlerinde elma kokusu.
Bir daha hangi ana doğurur bizi?
| Hasretinden Prangalar Eskittim, Ahmed Arif
üzgünüm geçer diyemeyeceğim; çünkü asla geçmiyor ve katlanarak artıyor.
asıl terk edilenin, terk eden olduğunu anlamıyor ki kimsecikler..
terk eder görünen, neşteri ortak yaraya batırabilendir, çünkü bu güç iş ona bırakılmıştır.
yitirdiklerini, çekeceği acıları bilse de gerekeni yapmak zorundadır, daha azla uzlaşmacı değildir.
benim gibi yapın. nereye olduğunu bilmeden ve durmadan yürüyün...", Tomris Uyar
Aramızda çıkmaz sokaklar, örfler, ananeler
Ve elbetteki anneler!
Aramızda sızan sular, mavi – ela yaşlar,
Aramızda taze bir yaradan akan kanlar,
İki kişilik bir dünya olmuşken ve keşfe kapalıyken;
Aramızda birinci çoğul şahsımıza düşman üçüncü tekiller,
Aramızda hem öksüz hem yetim bir sevgi
Önce kim, kimden ne hakla vazgeçti?
Aramızda söylenip vurmuş, söylenmeyip duyulmuş sözler,
Aramızda inat ve gurur bizi ayrı yönlere çeker durur.
Aramızda gidilmeyen yerler, bir kezi bile olamamış romantik rutinler,
Şanslı âşıklar için bunlar ve birtakım manzaralar,
Bizde ise güneş sende doğar; bende batar.
Birimizin evi yüksek dağlar; diğerinin derin sular.
Aramızda rakımlar, enlemler, boylamlar,
Kazara düşeni paramparça eden acımasız yarlar ve yârlar,
Aramızda tutmayan hesaplar, sen artı ben nasıl olur hiç eder?
Aramızda bitmek bilmez uzun ve yalnız kötü geceler,
Ve sana kötü gecelerden iyi heceler
Dünyada bir tek insana inanmıştım. O kadar inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak, bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim. Ona kızmama, darılmama, onun aleyhinde düşünmeme imkân olmadığını hissediyordum. Ama bir kere kırılmıştım. Hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi. Sonra, aradan seneler geçtiği halde, nasıl hâlâ ona bağlı olduğumu gördükçe, ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum.
Kürk Mantolu Madonna 
Sabahattin Ali
"Hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi." demişti Sabahattin Ali.
Bu cümleyi şimdi daha iyi anlıyorum. Çok sevdiğin birine kırılınca bazen gerçekten tüm insanlığa küsüyorsun.