Tutunamayanlar'da; "Kollarımı açıp tüm insanlığı kucaklıyorum.'' diyen Oğuz Atay, Tehlikeli Oyunlar'da: "Bütün insanlığı kucaklamak isterken, neredeyse bu dünyanın altında eziliyordum." diyerek umudunu kesmişti insanlardan. Bu, hayatın en yorucu vazgeçişidir.
1982 yılında Nobel edebiyat ödülünü kazanan Yüzyıllık Yalnızlık kitabında Marquez, 150 sayfa boyunca uzun uzun betimlediği karakteri aniden; “Bir salı günü öldüğünde yağmur başladı.” diyerek öldürür. Hayatın kendisi gibi. Ne kadar uzun yaşamış olursan ol, aniden hikayen bitecek.
Cemil Meriç:
"Önce gülümsüyorlar size,âşinalık gösteriyorlar. Kollarınızı açınca boşluğu kucaklıyorsunuz.”
İsmet Özel:
"Gülümsüyor, kıracak"
Okur Takip Önerileri
“İste bu yüzden, bir kez daha, iyi ki varsın, diyorum sana. Senin de beni sevmeni elbette çok isterim. Belki de inanmayacaksın ama sevmesen de olur. Çünkü yıllardır, sevgimin öyle çok düşmanı, öyle çok muhafızı vardı ki ben seninle onları aştım; inan, var olman bile yeterli ve seni seviyor olmak bile büyük nimet benim için. Ve şunu bil ki bu sevgime, asla, birçok kişinin yaptığı gibi yetersizliklerimi, kusurlarımı, yalnızlık korkumu, başarısızlıklarımı yüklemiyorum. Eğer öyle olsaydı, yitirmekten ölesiye korkar, seni kör bir tutkuyla sahiplenirdim. Oysa seni, bir dine bağlanır gibi değil, kendi özgürlüğümũ sever gibi seviyorum.”
Cezmi Ersöz 
Kırk Yılda Bir Gibisin
sevginin bahanesi olmaz. sizi seven insan sebeplerin arkasına sığınarak kaçmaz. seven insan karşısında kaf dağını görse “elimi tut aşalım bu dağı” der. sevmeyen insan en ufak tümseği gördüğünde “ben gidiyorum” der. çiçekli yolları yürümek kolaydır. mesele dikenli yolları geçmek.
-Mesele sana sunulan konfor alanından çıkabilmek. Zor olsun, beraber olsun demek!