Şu sıralar evde olmamızın da etkisiyle var olan bulantı.. Bazen böyle şeyler olmasa da, var ve var olmaya devam edecek.. Bu hayatın bir parçası.. Devam eden bi iç sallantı.. Buna alışmak lazım.. Alışmayınca artık kendini salmaktan öteye kendine zarar verme aşamasına geliyor.. Bugün okuduğum bir ayet Ankebut 2: "İnsanlar, denenip sınavdan geçirilmeden, sadece 'İman ettik' demekle bırakılacaklarını mı sanıyorlar?" Yani ayetlerde olan birşey.. Ve genelde bizi bu hale getiren sevdiğimiz insanlar ve onların bize yaşattıkları..Her şey gelip geçiyor ve akıllarının kenarından geçmiyorsun. Umurunda bile olmuyorlar kısaca. İntikam alamıyorum ama Allah asıl intikamı alacak o yüzden içimizi temiz tutmak lazım. Yoksa kine ve zana sürükler bizi, bu da tüm enerjimizi çekip alır. Elde var sıfır oluruz.. O kadar gözyaşı döktüm ki.. O kadar düşündüm delirdim ki.. Ben yaşadıklarımdan, tükenmişliğimden ancak bunları söyleyebilirim..
Evet, delirdim. Bu hayatın normaliyle baş edemedim, delirdim. Sınırları belirlenmiş aklın varlığını inkâr ettim. Normunuzu dayatıp burnunuzu soktuğunuz hayatıma böyle isyan ettim. Ortak ve “pek normal” düzeninizden kovulacağıma ben istifa ettim. Ben yaşamaya delirerek direndim. Bu kadar yükü, kiri, lekeyi, derdi taşımaktansa temiz delirdim.
Sayfa 17 - Gökhan Çınar
