Atilla Atalay'dan okuduğum ilk kitaptı "Sıdıka". Doksanların sonunda televizyon dizisiyle hayatıma giren Sıdıka Saka ve ailesinin diyaloglarını bu kez de yazarının metinlerinden okudum. Üçer sayfalık metinler olan her bölümde yüzümde bir tebessüm oluştu, kafamda üzerine düşünecek bir sürü konu birikti...
Evet, kitabın büyük kısmı Sıdıka'nın ailesiyle olan diyaloglarından oluşuyor ama kitabı benim için unutulmayacak bir noktaya taşıyan kısım ise "Fabrıga" isimli uzun öykü oldu. 1937'de, Karabük'te açılan demir çelik fabrikasında çalışmaya başlayan Emiroğlu'nun başından geçenler öyle doğal, öyle gerçek ele alınmıştı ki... Sayfaları her çevirişimde daha da hayran kaldım, öyküyü bitirdiğimde ise tadı damağımda kaldı, buruk bir tebessümle öyküye veda ettim. Çoğu zaman eğlenceli, sonlara doğru hüzünlü bir anlatıya kaptırdım kendimi... Üstelik bu öykünün başkarakteri (eğer kitapta anlatılanların hepsi gerçekse) yazar için de son derece önemli biri... Belki de bu nedenle bu duyguları bu kadar güzel geçirebilmiştir okuyucuya.
Atilla Atalay'dan ilk okuduğum kitaptı "Sıdıka". Ama kesinlikle son olmayacak, diğer kitapları aracılığıyla yazarla sohbetimiz devam edecek...
