Müsvedde hayatlar yaşıyoruz, öylesine ciddiye almadan, özenmeden. Hep bir gün toparlarız düşüncesi var kafamızda. Hepimiz hiçbir zaman gelmemiş ve gelmeyecek o gün umuduyla yaşıyoruz. Ben artık müsvedde bir hayat yaşamak istemiyorum.
Öyle çok eksik hissediyorum ki bazen, dünyanın o boş telaşına kapılınca. Sonra bir dua daha yüreğimin semalarında yükseliyor. Soframda yüzün, nefesin olsa bir ömür ben doymaz mıyım?