Hayat her şeyi yoluna koyardı: kapanmayan yara olmazdı...
Sayfa 538
Bir kimse kendisine insan diyorsa, biricik sınırı vicdanıdır...
Sayfa 524
"Ölecek! Ölecek!" diye bağırdınız...
... insanın içine en çok dokunan bu geçiş anı, hayatın yokluğa dönüşü olan o kavranılmaz düşüş! İçimizde o ana karşı duyduğumuz müthiş bir korku var, bir çeşit kutsal bir dehşet, her an uyanabilen bir korku...
Sayfa 370
İnsan her şeye rağmen, yaptığı işin gerçekten değerinin ne olduğunu kendi kendine sorar.
“ Aziz dostum, kuvvetli insanların hamurundansınız siz, yani gururlusunuz. Biliyorum bu gururu doğru yolda tutmanın ne kadar güç olduğunu. İnsanın kendisi için yaşamamasının, Tanrı’yı unutmamasının dindarca işler yaptığı sırada bile ne kadar güç olduğunu biliyorum. Efendimizin bir gün o kadar büyük bir kederle şöyle anlattığı insanlardan olmamak ne kadar güçtür: Bu halk dudaklarıyla beni sayar, ama yürekleri benden uzak.”
Sayfa 161Kitabı okudu
“Heyhat! Neden düşünceyle vakit geçirecek yerde ruhumuzun bütün kuvvetiyle yaşamamalı?”
Sayfa 53Kitabı okudu
İnsanın kanatları olmuş ne çıkar, bir zindanın parmaklıklarına çarpıp kırılacak olduktan sonra!
Sayfa 50Kitabı okudu
İnsan istediği kadar şüphe etsin, yıkıp geçsin, her şeyden bütün bağlarını koparsın, hiçbir şüphenin yok edemeyeceği vazgeçilmez bir şey vardır. İnsanın aklına inanma ihtiyacı
Çok yaşlı değilim ama, ardımda nice kırılmış dallar, yağmur olmuş çiğler, doyurulmamış şehvetler ve acı umutsuzluklar var.
Bir kimse kendisine insan diyorsa, biricik sınırı vicdanıdır.
Kalbi etkileyen, aklın anlamadığı nedenler vardır.
"Sevgi bir çiçek olsaydı eğer, bahçeme dikerdim onu ben."
Sayfa 71 - YKY
"Senin ruh halin ilgisizlik mi, şehvet mi, aşk mı? Ben daha çok üçüncü hale kayıyorum. Çünkü bu senin yaradılışına ötekilerden daha çok yakışıyor da ondan.
Bana gelince, duygularımı inceledikçe anlıyorum ki,
İNSAN BİR HAYVANDIR
ve yalnız aşktır onu yücelten. Yaralı kalbimin feryadını bu, aldatmaz beni! Sensiz ey benim çok sevgili dostum, haylaz bir öğrenciden, budaladan başka bir şey değilim ben. Eğer bir hayat titreşimi varsa bende, sana borçluyum bunu!
Sayfa 49 - YPY
Nobelli Roman ve Hikâye Yazarlarının Başyapıt Olarak Değerlendirilen Eserleri:
1.Henryk Sienkiewicz-Ateş ve Kılıç (1905)
2.Joseph Rudyard Kipling-Kral Olacak Adam (1907)
3.Selma Lagerlöf-Nils Holgersson'un Serüvenleri (1909)
4.Paul Johann Ludwig von Heyse-Kinder der Welt (1910)
5.Maurice Polydore Marie Bernard Maeterlinck-Mavi Kuş (1911)
6.Romain Rolland-Jean Christophe (1915)
7.Henrik Pontoppidan-Vadedilmiş