TANRILAR MAHKEMESİ DİYALOGLARI
ZWEİG, HİTLER'E KARŞI
- Burada Almanca konuşan kimse yok mu ? Hangi dili konuşuyor bunlar ? Hiçbir şey anlamıyorum.
- Hey merhaba , ben Almanca biliyorum ve sanırım seni de bir yerlerden hatırlıyor gibiyim.
- Beni kim tanımaz ki , ben Führer’im , senin Führer’in
- Demek sende buradasın ? Beni tanıdın mı ?
- Hayır
Uygur Türklerinin uğradığı sistematik soykırım, toplama kampları, psikolojik ve fiziksel işkence, her şeyden daha beteri mutsuz devamlı ağlayan çocuklar.
4 yıldır bitmek bilmeyen zulüm
#ŞakaDeğilSoykırım
TOPLAMA KAMPLARI KAPATILSIN
Bizi yargıladığınız bu yerde çok yakında siz yargılanacaksınız!
Her birey bu kader vaktinde elinden geldiğince kendini savunmalı… Ve insanlığın kırbacına, faşizme ve mutlakiyetçi devleti andıran her türlü sisteme karşı mücadele etmelidir.
18 Şubat 1943 sabahı “Beyaz Gül” imzalı el ilanları Münih Üniversitesi’nin bahçesini kaplar. Bildirinin bir bölümünde yukarıda alıntı yaptığım sözler varken; geri kalanında
Komünist Parti yasaklandıktan sonra, Naziler sosyal-demokratları ve sendikal hareketleri baskı altına aldılar,solcu erkek ve kadınlarla dolu ilk toplama kampları ortaya çıktı. Bu sırada, sağcıların da desteğiyle Hitler’in parlamento üzerinde ağırlığı artmaya devam etti. 24 Mart’ta Hitler parlamentoya, ülkeyi dört yıl boyunca parlamentoya danışmadan
yönetmesi için kendisine mutlak iktidar verilmesini içeren bir yasa tasarısı sundu. Bu andan itibaren, Yahudiler’e karşı açık saldırılar başladı, komünistlerle solcu sosyal-demokratlardan sonra toplama kamplarına bunlar alındılar. Hitler mutlak iktidara sahip olmak için bir darbe yaptı, Almanya’nın silahlanmasına ve askeri gücüne sınırlama getiren 1918
anlaşmalarını reddetti.
(SOVYETLER BIRLIGI HAKKINDA EN COK SOYLENEN YALANLAR VE GERCEKLER-MARIO SOUSA )
Kaybedilmiş bir savaş üzerine - Svetlana Aleksiyeviç- 2015 Nobel Konuşması
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine
Sevgili dostlar,
Bu kürsüde tek başıma durmuyorum. Etrafımda sesler var, yüzlerce ses… Sesler her zaman benimle, çocukluğumdan beri.
Çocukken köyde yaşıyordum. Biz çocuklar sokakta oynamayı seviyorduk, ama akşamları, yorgun argın ninelerin -bizim orada nasıl derler- konuşlandığı banklar, mıknatıslıymış gibi