" Bazen insan fark etmez kendi eliyle kendine verdiği zararı veya kendinden mahrum ettiği iyiliği. Tabii ki çevrende olup bitenleri her zaman yönetemezsin veya durduramazsın.
Yağmur, çamur, dolu yağdığında onu yok edemez ya da engelleyemezsin. Ama kendi şemsiyeni açabilirsin.
Şimdi şöyle bir soru gelebilir aklına: "Ya şemsiyem yoksa?"
Emin ol Allah herkese o şemsiyeyi yapabilmesi için uygun bir kumaş vermiştir. O kumaş ;insanın aklı, algısı ve yorumlama gücüdür. "
Sonunda kaçmayı başardı
ama ona kadar sayamadan yakalandı.
Bir daha kaçmasın diye cezalandırılması lazımdı.
Patronu içine her girdiğinde büyüdü on santim daha.
Önce adam kaldı ayakları altında, sonra ev, sonra tüm dünya.
Evrende yalnızdı sonunda.
Sırtını dönüp uyudu rahatça
Sayfa 27 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
" Kimi kandırıyorum ki? "
Eğer gerçekten gidebilseydi yokluğunu ne zaman fark ederlerdi acaba? Ertesi sabah kahvaltıda yerinin boş olması, ailesinden birinin dikkatini çeker miydi? Belki birkaç gün sonra kardeşlerinden biri onu hatırlardı. Belki de o hiç var olmamış gibi hayatlarına devam ederlerdi. Yıllar sonra ansızın birinin aklına geldiğinde de onu aramak için çok geç kalmış olurlardı.
Mim, " Kimi kandırıyorum ki? " diye düşündü.
Sayfa 15Kitabı okuyor
Doğuştan kocamandı kulakları.
Yalnız konuşulanları değil,
korkuyla atan tüm kalpleri duydu.
Ve titreyen iç sesleri.
Duymamak için uğraştıysa da
kulaklarına engel olamadı.
Sonunda onları kesmek zorunda kaldı"
Sayfa 16 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
