Her şeyin ilk istek ve renk bolluğundan sonra derece derece bir sönüşle hüzün ve üzüntüye, sıkıntı ve karanlığa gidişi onu damla damla öldüren bir uyuşturucu gibi geliyor ve kendisi buna kurban olduktan sonra bunun sadece kendisi için olmayıp böyle genel bir kanun olduğunu görmekten acı bir avuntu buluyor, bezgince, garip bir sarhoşlukla kalıyordu.
Sayfa 146
Ah, niçin o daima böyleydi? Dünyada huzur ve rahatın hep kuruntu olduğunu görüp kendine acı veren şeylerin de hep kendi hayal gücünün, kendi seçimlerinin sonuçları olduğunu düşünerek, kendine, ruhuna karşı bir şey yapamadığından, kendini tedavi etmek için bir çare bulamadığından, deliren bir öfke ve kızgınlık hissediyordu.
Sayfa 93
Okur Takip Önerileri
Sabahleyin o kadar kötülediği Beyoğlu’nu şimdi ne kadar özlediğini düşünerek kendine hayret ediyordu. O zaman da samimiydi, şimdi de samimi olduğunu görüyordu. Kendinin böyle birbirine zıt birçok tavır ve harekette bulunup hepsinde de samimi oluşu onu kelimesini bulamadığı bir bilmece gibi meşgul ediyor, iki katlı değil yüz katlı, bir kadın kalbi gibi birbiri içinde esrarengiz bir kutu olduğunu zannettiriyordu.
Sayfa 79
İnsani ilişkileri sıcak tutan biri, hayatı her zaman hayret ve mucize duygusuyla yaşar.
Sayfa 73
Güzellik tedavi edici bir şeydir, insan ruhunu onaran bir şeydir. Bizler insan olarak güzel bir şeyle karşılaştığımız zaman onu içimize çekeriz, uzun uzun onu seyretmek isteriz. Bu bir ağaç, bir nehir veya bir dağın tepesinden ovaya bakmak olur, onun hatırasını içimize saklamak isteriz çünkü güzellik insanı onarır, çirkinlik de hasta eder. Maalesef biz çirkin şehirler inşa ettikçe insanlarımız daha huzursuz, daha endişeli ve daha kavgacı varlıklar haline geliyor.
Sayfa 60
Mutluluğun tarifi değişmeli.
Mutluluğu, insanın bazı değerlere sadık olarak yaşamasında, dünyayı bulduğundan daha iyi bir yer olarak bırakmasında aramak lazım. Kendini aşan yüce ideallere yönelmek arzusunda aramak lazım.
Sayfa 47