ırmak göz
@tuyga
58 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
An gelir, silikleşir yaşam. Hissizleşirsin... Yokluğu da varlığı da aynıdır hayatımıza girenlerin. Uykunda durgunlaşır, uyanınca huysuzlaşırsın. Yüzsüzleşirsin dünyaya karşı. Flulaşır bedeninin yaşama yansıttığı siluet... Ve bir gün, tükenmez dediğin kalem izinden yok olup gidersin. Doğru kâğıda, doğru zamanda, doğru izi bırakabilmek için...
"Birbirimizin acılarına dolanıp..."
"...onları boğuyoruz."
"Sonsuza kadar böyle olacak, değil mi?"
"Ta ki, delirene kadar."
"Seninle delirmek istiyorum Özgür."
"Delirdik bile."
"Daha çok delirelim."
"Aklımız ne kadar uzağa kaçarsa, birlikte oraya koşacağız."
"Söz mü?"
"Söz."
Sanki yanan kibrit çöpleri bizdik, mum dipleri de mezarımız... Kibrit çöpü mezarlığı, bizim gibi kırık ve kaybedenler için ne güzel bir benzetmeydi... Yana yana yaşa, yanarak öl ve öldükten sonra da yanmaya devam et. Yanmak tüm varoluşunu tanımlıyormuş gibi...
Okur Takip Önerileri
"Bu gece...bütün renklerimizle...birbirimize karışacağız."
"Senin güzel yüzün, güneş ışığından daha parlak kadınım. Mükemmel bir hüzün dağıtsa da o ışığı... O sende var hep. Ağlarken, yüzünde kırılıyor ışın ve bir gökkuşağı doğuruyorsun."