Bildiklerimiz artınca bilmediklerimizi daha az önemser olduk.Bildiğimiz doğruların da başkaları tarafından bozulmasına tahammülümüz yok.Kendi küçük dünyalarımızda kendi doğrularımızla yaşayıp gidiyoruz.
Sayfa 22
Aymazlığın Kısa Tarihi
Ölemiyorum, yaşayamıyorum ama her şeyden şüphe eden ben, kesinliğinden eminim ki okuyabiliyorum.
Sayfa 21
Kalp ağır bir yüktür.
~yürüyen şato
Sayfa 8
Okur Takip Önerileri
‘’Ben bir iş adamıyım,’’ demişti Inej’e.
“Ne eksik ne fazla.‘‘
“Sen bir hırsızsın, Kaz.”
“Ben de öyle demedim mi zaten?“
Sayfa 39 - martı Yayınları
Duyarsızlık, işte bu feci bir şey. Bu insanı insan olmanın çok uzağına savurur. Kendi varlığını ne olursa olsun koruma içgüdüsü insani olmaktan ziyade hayvani bir içgüdü. Başkalarını hiçe saymak, küçümsemek, aşağılamak ve gerektiğinde onların yokluğu üzerine varlık kurmak, bu doğru değil. İnsani değerlerini yani vicdanını, merhametini yitiren, kendisinden başkasını sevmeyen, güvenmeyen, ayakta kalmanın yolunu bencillik olduğunu sanan bireylerle dolu dünyamızdan şikayet ettiğini çok iyi biliyorum.
Sayfa 197
Kimi zaman insanı kendi kanı zehirlerken kimi zaman insanı en çok kendi kanı iyileştirebilir bu ancak mazimizle yeniden bağlar kurarak gerçekleşir onlardan kaçarak değil, korkularımızın üzerine giderek gerçekleştirilebilir.
Sayfa 165
İnsanlar merhamet kavramının ne demek olduğunu kavramadığı sürece, acı vermeye devam ediyorlar.
Sayfa 165
Sonuçta ölümü tadan herkes bir parça ölürmüş.
Kimse hayatta ölüme dokunduktan sonra asla eskisi gibi olamazmış.
Ölümün gerçeği budur.Ölüm bir gerçekçilik.İnsanlığın merkezine yapılan derin bir dalış,hayatın anlamını arayan fakat bulmaya korkan herkes için benzersiz bir rehber ölüm aslında.
Sayfa 165
İçimde derin bir sızı hissettim.Bu hatıra ruhumun çarmıhına gerilmesi gibi acı duymama sebep olmuştu.
Sayfa 36
Gidelim ya, aramak boşuna bulunmak istemeyeni.
Sayfa 37
Kimliğim direniyor,ters bir kimlik içinde çırpınıyorum.Bu yüzden kendimi hasta kabul ediyorum sanırım.Oysa ben hasta falan değilim
Sayfa 14
Palyaço gibiydim.Evet,evet aslında ben bir palyaçoyum.İçim kan ağlıyor ama gülümsemeye çalışıyorum.Kendisini olumlayan bir sirk çalışanı gibi.
Sayfa 19
Mecburiyetin dayanılmaz her anını tek tek hücrelerimde hissetmiştim
Sayfa 21
En büyük kaybımın kalbimi yitirmek olduğunu anladım.Aşıkken dünyadaki en mutlu insan bendim,ama kalbi olmayan biri aşık olamaz....
Sayfa 28
