Bir dönem gelir, hayat sanki devam etmekte tereddüt ediyormuş ya da akışını değiştirmek istiyormuş gibi belirgin biçimde yavaşlar. Böyle bir dönemde insanın başına kolayca bir felaket gelebilir.
Bunun Tonka'ya hiçbir faydası yoktu artık. İnsan hayatı, hayatın her bir sesini iyice işitip her birine yanıt bulabilmek için fazla hızlı akıp gitse de.
Sayfa 108Kitabı okudu
Bu düşüncelerle Tonka'nın başucunda oturuyor, ona iyi ve şefkatli davranıyordu ama asla sana inanıyorum demiyordu. Üstelik de ona çoktan inandığı halde.
Sayfa 105Kitabı okudu
Böylece akıp gitti her şey. Yeni bir şey olmadı. Yalnızca saat vardı. Bir de eski yakınlık.
Sayfa 103Kitabı okudu
Sevgili, görünüşte uyandırdığı hislerin menşei değildir...
Sayfa 100Kitabı okudu
O da kendini çalışarak uyuşturuyordu.
Sayfa 98Kitabı okudu
"Neden beni hep kendinden itiyorsun?"
Sayfa 97Kitabı okudu
Köpek gibi sadıksa, köpek gibi her efendinin peşinden de gidebilirdi!
Sayfa 95Kitabı okudu
Annesi kendi hayatındaki boşluğun onun hayatında tekrarlandığını görmekten korkuyor olabilirdi...
Sayfa 77Kitabı okudu
"Bazı insanlar çok zor ağlar; ağlamak neyi kanıtlar ki?!"
Sayfa 74Kitabı okudu
...olaylar yanlış zaman ve yanlış mekandan başka bir şey değildir zaten, insan yanlış bir yere konur ya da unutulur ve kimsenin tutup kaldırmadığı bir şey gibi güçsüzdür.
Sayfa 72Kitabı okudu
"Böyle bir kızla ilişkim olsun isterdim ama benim için fazla tehlikeli; aramızda herhangi bir duygusal bağın oluşmasına önlem olarak onunla sevgili olacağına söz vermen gerek."
Sayfa 64Kitabı okudu
Sonra bir gün geldi, hayatta kalmak için tüm gücünü toplamazsa bunun son günü olacağını aniden kavradı...
Sayfa 50Kitabı okudu
Kuşku duymuyordu ama heyecana da kapılmıyordu; bekliyordu ve ne üzerine eğilen gülümsemeye ne de şefkatli sözlere karşılık veriyordu.
Sayfa 50Kitabı okudu
Tuhaftı karşı koyamadığı bu sancılar.
Sayfa 48Kitabı okudu