Yangınlar geçerdi, geriye külleri kalırdı, bir de yanık izleri. Her yangından bir de yaralı kalırdı yüreği olanın. Yüreği olanın yarası kalırdı birde. Yar yarası gibi işlenirdi cana kana. Yangın dediğin iki ateşin birleşmesi değildi. Yar yarası da kolay değildi, seninle anladım. Yangın dediğin dibindeyken ulaşamamanın verdiği ızdırapdı. Dibimdeydin. Kimi zaman aynı sofradaydık, çoğu zaman sen odanda babamla halleşirdin. Kapalı kapılar ardında nelere muktedir olduğunuzu ve nerelerden geçtiğinizi merak etmemek elde değildi. Olsun. Her ne varsa sana dair, hepsi güzeldi.
Beklemek güzeldi. Senden gelecek en ufak bir kıpırtı güzeldi.
Yangından sonra toprak daha bereketlidir. İnsanlar da öyledir. Baştan başlarlar, bir yolunu bulurlar...
