Ne mümkün?
Hem seni sevmemek ne mümkün? Dudaklarım un ufak oldu, toprak oldu döküldü de seni öpmek- ten mi vazgeçtim? Gözlerime serdiğin manzaranın çiçekleri mi eksikti de başka manzara arar oldum? Kalbim soğudu da buz olan sarkıklar göğsümü deldi ben mi farkında değilim de seni sevmekten geri kalayım? Seni sevmemek akıl işi değil ki Eylül. On kelimeden on biri sen iken, her sabah uyandığım gün günlerden Eylül iken, bizim takvimde Eylül kavuşmak iken ben bırak seni sevmekten vazgeçmeyi her gün ardı arkası kesilmez yangınlar ile sana yanıyorum. Benim gidebileceğim tek yer Eylül, dönüp dolaşıp geleceğim tek yer yine Eylül. Ben seni seviyorum ama her gün artmakta olan bu sevgiyi göğsüme
Sayfa 205 - İkinci adam yayınlarıKitabı okudu
içimizde paramparça olup ufacık kırıntılarına kadar bölmüşken hayat, içimizdeki okyanusların en derinlerinde boğulmuşken umutlar, içimizdeki yangınlar acımasızca alev almışken, içimizdeki tüm parçalar, tüm inandıklarımız, tüm dirençlerimiz, tüm dayanaklarımız, tüm çocukluğumuz paramparça olmuşken, içimiz yıkık bir savaş yerini andırırken, içimiz terkedilmiş bomboş bir şehirken, içimiz rüzgarlıyken, içimiz sessizken, içimizdeki depremlerden ve kıyametlerden sonra en ufak bir canlı belirtisi yokken nasıl oluyor da hâlâ ruhumuz içimizde? nasıl oluyor da hâlâ kalbimiz atıyor? hâlâ nasıl nefes alıp nasıl da direniyoruz hayata? bakmayın gülümsediğime, bakmayın ayakta durduğuma, bakmayın dışarıda normal göründüğüme, ben paramparçayım.
ben, yenilgiyim..
Gerilimin bu denli yüksek olduğu toplumlarda sözün hükmü azalır, insanların birbirleriyle iletişimleri yok denilecek noktaya varır ve sonucunda en ufak kıvılcımdan büyük yangınlar çıkar.
Sayfa 166Kitabı okudu
Ben farklı bir şey deniyorum. Günün belli saatlerini bir ağaçmışım gibi geçirmeye çalışıyorum. Karşıma geçip bir ağaç oluşuma bakıyorum. Kırılıp gölgeme dökülen dallarımı toplayıp tek tek yakıyorum. Böyle ufak tefek yangınlar la içimi biraz da olsa ferahlatıyorum. Ama bunun da bir tehlikesi var tabii. Ateşe uzun süre bakınca, ateş de sana bakıyor Osman.
Sayfa 77 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Genellemek bizi doğru sonuca ulaştırır mı emin değilim fakat toplumun büyük kısmının tahammül eşiğinin artık çok düşük bir noktaya geldiğini söylemek sanırım yanlış olmaz.Toplumun genelinde gerginlik seziyorum.Bu bence kötü bir tablo.Gerilimin bu denli yüksek olduğu toplumlarda sözün hükmü azalır,insanların birbirleriyle iletişimleri yok denilecek noktaya varır ve en ufak kıvılcımlardan büyük yangınlar çıkar.
"Bir çeşit sanatçı," demişti Bayan Richardson. Bay Richardson ne çeşit bir sanatçı olduğunu sorduğunda annesi dalga geçerek, "Yolunu bulmaya çalışanlardan," demişti.
Sayfa 21 - Yabancı YayınlarıKitabı okuyor
Bazen her şeyi kaybettiğini düşündüğünde karşına bir yol çıkar
Sayfa 282Kitabı okudu
Ebeveynler, çocuklarına zaman geçtikçe daha az dokunarak hayatta kalmayı öğreniyorlar.
Sayfa 239Kitabı okudu
" Türk pamuğu" diye ozel bir pamuk mu var
"Türk pamuğundan," demişti, bir çift terlikle beraber yatağa koyarken.
Sayfa 213Kitabı okudu
Nihal Atsız, 1956 senesinde Peyami Safa'nın Sultan Abdülhamid Han için "câhil" demesi üzerine uzun ve manalı bir yazı kaleme almıştır. Bu yazının bir kısmı şöyledir:
"Bu dünyada herkes birçok şeyin câhilidir. Yeter ki kendi işinin câhili olmasın. Kendi işinin ehli olduğunu bin bir delille isbat etmiş bulunan Sultan Abdülhamîd
Gerilimin bu denli yüksek olduğu toplumlarda sözün hükmü azalır, insanların birbiriyle iletişimleri yok denilecek noktaya varır ve sonucunda en ufak kıvılcımlardan büyük yangınlar çıkar. Ne yazık ki ülkenin içinde bulunduğu durum hepimizi tahammülsüzleştiriyor. Toplum, tüm katmanlarıyla bu sinir bataklığından çıkmanın yollarını aramaya başlamalı. Yoksa yaşanmaz bir hayatın ortasında buluvereceğiz kendimizi.
Sayfa 166Kitabı okudu
Toplum Düzeni
Gerilimin bu denli yüksek olduğu toplumlarda sözün hükmü azalır. İnsanların birbirleriyle iletişimleri yok denilecek noktaya varır ve sonucunda en ufak kıvılcımlardan büyük bir yangınlar çıkar.
Sayfa 166Kitabı okudu