İnsanoğlu her kalıba girebilir. Şimdi ateşli bir gence, yaşlılığın resmini gösterseniz korkuyla irkilir. Tatli gençlik yıllarından çıkıp olgunluk çağının çetin yollarında yürürken bütün insancıl hislerimizi birlikte götürürüz, onları yolda bırakmayın. Çünkü onları bir daha elde edemezsiniz, ihtiyarlık, size hiçbir şeyi geri veremez, yeniden vermez. Mezar bile ondan daha iyi kalplidir. Çünkü üstüne şöyle yazılır: "burada bir insan gömülüdür." Fakat insanlıkla ilgisi kalmamış yaşlılığın, soğuk duygusuz çizgilerinde böyle bir yazı bile göremezsiniz.
"Üstüne bastığım toprak ayaklarımın altından kayıyor sanki. Bugün dünü arıyoruz, yarın da bugünü arayacağımızdan şüphen olmasın.
...
Öyle bir devre erdik ki ağız tadıyla ölemezsin. Gözün açık gider. Şampiyon doldur!"