İlyas Ünsal
@unsalilyas
Sizde görüyorsunuz: Düşmanlıklarla, hainliklerle,insanı baştan cıkaran şeylerle dolu bir dünya bu.
Diyarbakır
Diyarbakır, 1998
522 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hayata kulağını dayadı. Gürültüler duydu. Hafif olanlar, ağır olanlar, ani gelenler, uzun sürenler...
Dünyanın en çabuk geçen, geçer geçmez de en hızlı yakalanılan hastalığına sahipti: Umut.
Bir kitabı yarım bıraktı
Okur Takip Önerileri
İnsanlar, diye düşündü. Ne görüyor ne de duyuyorlar.
Bir kitap okudu
43 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitap okudu
208 syf.
·
Puan vermedi
İyi kalpli ama akılsız bir aptal da, akıllı ama kötü kalpli bir aptal kadar mutsuzdur.
İnsanlar arasında belki sıkılacak, zorluklarla karşılaşacaktım. İlk olarak herkese karşı kibar ve içten olmaya karar vermiştim. Fazlasını da kimse isteyemezdi benden. Belki burada da çocuk sayacaklardı beni... Olsun varsın! Herkes nedense bir budala olduğumu düşünüyor. Evet, bir zamanlar çok hastaydım, bir budaladan farksızdım. Peki ama, şimdi, herkesin beni budala olarak gördüğünün farkındaysam nasıl bir budala olabilirim? Bir yere girerken hep böyle düşünüyorum: " İçeride bir budala olduğumu sanacaklar, ama akıllıyım ben, bunu anlamayacaklar..."
Büyüklerin çocukları hiç tanımamaları her zaman şaşırmıştır beni. Anne babalar kendi çocuklarını bile doğru dürüst tanımıyor. Küçük oldukları, bazı şeyleri öğrenmelerinin zamanı henüz gelmediği gerekçesiyle çocuklardan hiçbir şeyin gizlenmemesi gerekir. Ne üzücü ve talihsiz bir düşünce bu!
Mutlu olduğunuzu söylediğinize göre, herkesten daha az değil, daha çok yaşamışsınız demektir.
Demek tam gerektiği gibi, her anın değerini bilerek yaşamak olanaksızmış. Nedense olanaksız...
Kaderimin ne olduğunu merak ediyordum. Bazı dakikalar bir tedirginlik oluyordu içimde. Bilirsiniz, özellikle yalnızsa bir tedirginlik olur insanın içinde.
Dayanılmaz bir hüzün vardı içimde. Hatta ağlamak istiyordum. Her şeyi yadırgıyordum, huzursuzdum: Her şeyin bana yabancı olması çok etkiliyordu beni, öldürüyordu.
Ortak yanlarının olmadığını sanırlar. Oysa çok ortak yanları vardır... İnsanların tembelliğinden, bir de birbirlerini nasıl görüyorsalar öyle değerlendirdiklerinden, onlarda başka bir şeyler bulamadıkları için oluyor bu...