"Unutma özürlü hafızalarımızın, bize uzaktan nanik yaptığı zamanlar vardır. İnsan olmanın en ağır cezasıdır bu... ne çare ki başımıza türlü sıkıntılar açsa da o hafıza; bir türlü unutmamak eylemini gerçeklestirmez. Unuttuğumuz tek şey, unutmamaktır... unutmaya kıyamadıklarımızadan bahsetmiyorum."
Sayfa 51Kitabı okudu
Sözcüklerin üzerine düşünerek işe başlayalım. Littré sözlüğü unutma’yı “anının yitirilmesi” olarak tanımlıyor. Bu tanım o kadar açık değil, içine girilmesi biraz zor. Buna göre, unutulan şey, o şeyin kendisi, yani cereyan ettiği şekliyle “salt ve yalın” olaylar (göstergebilimciler buna Fransızcada “diégése” diyorlar) değil, anıdır. Peki anı ne
Sayfa 18 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kırmızı lekeler uçuşuyordu ağaçların arasında. Gerideki, apak yüzleri ağır ağır tüten kayalıklar şimdi görünmüyordu. Reçine kokusu, bir buğu gibi ılık ve nemli vurdu yüzlerine. Baykoca, omuzlarını silkti, “Aydoğdu henüz on dördünde Osman amca."
“Öyledir, lakin senin kadar olmasa da, iyi bir muhariptir." Sonra atının üzerinde uzanıp
Sayfa 159 - Timaş
Karıncanın Direnişi
O zamanlar Eren daha çocuk yaştaydı. Fakat çok iyi bir hafızası vardı. Necdet Bey ona düşünebilme ve olayları kavrayabilme konusunda kimi zaman hikâyeler kimi zaman ise tarihimizde yaşanmış olayları anlatıyordu. O gün tarih konusunda epeyce bilgi anlattıktan sonra, “Oğlum bak! Bu Haçlılar iki tarihi unutmazlar!
Birincisi, Hıttîn Savaşı, ikincisi ise İstanbul’un Fethi... O yüzden tarihimize ve ecdadımıza sahip çıkmalıyız ve asla unutmamalıyız ki biz bir olmazsak paramparça oluruz. Bu dediklerimi lütfen unutma canım oğlum!”
Sayfa 129 - KDY YAYINCILIKKitabı okudu
“Elinde olmayanı isteyerek elindekini mahvetme, ama unutma ki şu anda sahip olduğun bir zamanlar hayal ettiklerin arasındaydı.” (epikuros)
