Özlem..
Seninle yürümeyi özledim,
Baharda çiçek açmayı,
Yazda akşam üstü kokmayı
Ağaçlar yaprak dökerken usul usul sarılmayı
Kışın karda kayarken sana tutunmayı özledim.
Yüzümde gülümsemelerin en gerçeğini taşımayı özledim.
Kendim olmayı özledim.
Şarkılar söylemeyi, park gezmeyi
Gece oyunlar oynamayı,
Tonla derdin içinde salına salına yürümeyi özledim.
Denizi izlemek sensizken keyifsiz
İçtiğim suyun tadı çıkmaz oldu.
Nereye kaçsam kurtulamaz oldum kendimden.
Nereye kaçarsam kaçayım sana varma isteğimi silemedim içimden.
Tonla hatanın icinde dosdoğru duruyor gülüşmelerimiz,
Tüm ağlamalarımın içinde ışık gibi doğuyor güzel anılarımız.
Seni unutmak, senle olmaktan daha zormuş.
Seni unutmaya çalışmak, özlemekten daha ağırmış.
Baş ucumdan eksik olmazken sokak sokak seni aramak çok zormuş.
Hadi diyince görememe derdi içimde büyüdü,
Saçıma aklar düştü, sen düşmedin gönlümden.
Dilimden eksildi de adın, fikrimden çıkmadı zikrin.
Yanar oldu her yanım, kanar oldu sol yanım
Ben ölmedim de kalmadım da
Sen gidilmez bir yoldan dönmez oldun.
"Unutmak diye bir şey yok! Unutmaya çalışmak var, Unutmuş olmayı istemek var, Bir de "hiç unutamamak var."💙
Zordur bir zamanlar anlata anlata bitiremediğin insanı,
sessiz sedasız unutmaya çalışmak...
Mahşerimsin
Sustukça sen oldum, sen oldukça kendime kaldım,seni buldum.
Cezasının ne zaman biteceğini bir hükümlüydüm sende..
Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın.
Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke..
Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü?
Yığılıp kaldığım her yerde yokluğun
Ne zormuş başka bir gülümsemede seni unutmak
Unutmaya çalışmak… 🎶
Yol hali..
![[Fatih]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F518179_4db70_1613654545.jpg){kind=small}
İnsan farkında olmadan ağlayabiliyormuş. Geçmişin uzaklığını geleceğin karanlığını düşünüp şimdiye sıkıştığında elinde olmadan gözler yaşarıyormuş. Unutmaya çalışmak unutulduğunu düşünmek nefes almak ya da alamamak... Sanırım her an yaşadığımız bu garip yalnızlık duygusunu gözyaşlarımızla sulayıp büyütüyoruz. Çıkış mı? Arıyor muyuz ki?
Yaşadıklarımız neydi? Alışmak, kabullenmek zor. Ardınan bıraktıkları bir şarkı bir koku...
Anıları yaşatılmalı mıydı? Unutmak, unutmaya çalışmak çok güçtü.
...
Bu gece ki aktivitem şu;
Uzun uzun
gökyüzüne bakıp
aşağıdaki şeyleri unutmaya çalışmak...
.
Gökhan Türkmen'in : " Seni unutmaya çalışmak da varmış " derken hissettiği çaresizlik içindeyim şu an...
